45/2010 ΠΠΡ ΑΘ ( 564157)
(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Διαζύγιο λόγω ισχυρού
κλονισμού των σχέσεων. Πότε είναι δυνατή η αξίωση χρηματικής ικανοποίησης λόγω
ηθικής βλάβης στο πρόσωπο του αναίτιου συζύγου. Συνεκδίκαση της αιτήσεως διαζυγίου
με την απαίτηση του αναιτίου συζύγου για ηθική βλάβη. Συνεκδίκαση δύο αντίθετων
αιτήσεων διαζυγίου, εκ των οποίων γίνεται δεκτή μόνο αυτή της συζύγου, η οποία
αποδεικνύει ισχυρό κλονισμό που επήλθε συνεπεία κακοποίησής της από τον σύζυγό
της, όταν έμαθε ότι την φλερτάρει τρίτος άνδρας.Η αίτηση του συζύγου δεν
γίνεται δεκτή, καθόσον μετά το ως άνω περιστατικό προσπάθησε επανειλημμένως να
πείσει την σύζυγό του, η οποία είχε ήδη εγκαταλείψει τη συζυγική εστία, να τον
συγχωρέσει και να γυρίσει πίσω. Επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης στην σύζυγο,
συνεπεία της ως άνω αδικοπραξίας του συζύγου.
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ
Αριθμός Απόφασης
45/2010
ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ
ΑΘΗΝΩΝ
Αποτελούμενο από τους
Δικαστές Ευσέβεια Λιακοπούλου Πρόεδρο Πρωτοδικών, Βασιλική Τσατά Πρωτοδίκη -
Εισηγήτρια, Αλεξάνδρα Νόκα Πρωτοδίκη και από το Γραμματέα Ευστράτιο Σοφιανό.
Συνεδρίασε δημόσια στο
ακροατήριό του στην Αθήνα στις 11-5-2009, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της ενάγουσας - εναγομένης:
................ συζ. ..............., το γένος ................, κατοίκου
Καλλιθέας Αττικής, η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας της δικηγόρου
Ευανθίας Βαρούνη.
Του εναγομένου - ενάγοντος:
.................., κατοίκου Ν. Φιλοθέης Αττικής, ο οποίος παραστάθηκε μετά του
πληρεξουσίου του δικηγόρου Ιωάννη Τόλη.
Η ενάγουσα ζητεί να γίνει
δεκτή η από 18-6-2008 αγωγή της που κατατέθηκε στη Γραμματεία τουΔικαστηρίου
τούτου με αριθμό 6115/2008, προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 16-2-2009 και μετά
από αναβολή συζητήθηκε κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης
και γράφτηκε στο πινάκιο.
Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή
η από 12-9-2008 αγωγή του που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου
με αριθμό 10335/2008, προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή
της παρούσας απόφασης και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση των παραπάνω
αγωγών, οι οποίες συνεκφωνούνται και συνεκδικάζονται λόγω της μεταξύ τους
φανερής συνάφειας, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς
τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις
προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 1439 παρ. 1 ΑΚ,
καθένας από τους συζύγους μπορεί να ζητήσει διαζύγιο, όταν οι μεταξύ τους
σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά από λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγομένου
ή και των δύο συζύγων, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη
για τον ενάγοντα. Με τη διάταξη αυτή καθιερώνεται ως λόγος διαζυγίου ο
αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης σχέσης, χωρίς να απαιτείται το στοιχείο
της υπαιτιότητας για να δύναται να ζητηθεί το διαζύγιο. Έτσι ο ενάγων για τη
θεμελίωση και παραδοχή της αγωγής του θα πρέπει να επικαλεσθεί και αποδείξει
ότι ο γάμος έχει κλονισθεί από ορισμένα γεγονότα που αναφέρονται στο πρόσοιπο
του εναγομένου ή και των δύο συζύγων με την έννοια της υπάρξεως αιτιώδους συνδέσμου
ανάμεσα στα αντικειμενικώς πρόσφορα κλονιστικά της έγγαμης σχέσεως γεγονότα αυτά
και στο πρόσωπο του εναγομένου συζύγου του ή και των δύο και ότι ο κλονισμός
είναι τόσο ισχυρός, ώστε βασίμως η εξακολούθηση της συμβιώσεως έχει καταστεί
γι` αυτόν αφόρητη (ΑΠ 1352/2007, δημ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 359/2004 δημ. ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 512/2002
ΕλΔνη 42, 1563, ΑΠ 1305/1999 ΕΠΝ 2001.159). Ο κλονισμός δεν χρειάζεται να
επέλθει και στους δύο συζύγους. Αρκεί να επέλθει στον ζητούντα το διαζύγιο. Για
να οδηγήσει αυτός (κλονισμός) στη λύση του γάμου και να στοιχειοθετηθεί ο από
την ως άνω διάταξη λόγος διαζυγίου πρέπει, όπως προαναφέρεται να είναι τόσο
ισχυρός ώστε βασίμως να καθίσταται αφόρητη η συνέχιση της εγγάμου σχέσεως για
τον ενάγοντα, δηλαδή να έχουν μεταβληθεί τα συναισθήματα του ως προς τη σχέση
αυτή, με συνέπεια να καταστραφεί η διάθεση του για τη συνέχιση του γάμου.
Κριτήριο δε περί του αφόρητου της εγγάμου σχέσεως είναι το μέγεθος της ψυχικής
θυσίας χάριν της διατηρήσεως του γάμου, η οποία μπορεί να απαιτηθεί από ένα
μέσο άνθρωπο, κατά τις κρατούσες αντιλήψεις στη συγκεκριμένη κοινωνία (ΑΠ
1305/1999 ο.π.).
Από τις διατάξεις των άρθρων
57, 59 και 932 ΑΚ, οι οποίες μετά την κατάργηση του άρθρου 1453 ΑΚ με το άρθρο
16 του ν. 1329/1983, ρυθμίζουν το θέμα της χρηματικής ικανοποίησης που μπορεί να
επιδικασθεί με την περί διαζυγίου απόφαση στον αναίτιο σύζυγο για την ηθική
βλάβη που υπέστη και κατά τις οποίες για τη θεμελίωση του δικαιώματος αυτού
πρέπει τα πραγματικά περιστατικά να συνιστούν παράβαση των συζυγικών
υποχρεώσεων (παραπτώματα) να είναι πρόσφορα και ικανά, αυτοτελώς κρινόμενα,
ανεξάρτητα δηλαδή από τη συζυγική σχέση, να επιφέρουν την προσβολή της
προσωπικότητας του άλλου συζύγου ή να συνιστούν αδικοπραξία, προκύπτει ότι ο
σύζυγος που έχει προσβληθεί, έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη λύση του γάμου και μόνο
όταν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το διαζευτικό παράπτωμα είναι
τέτοιες που εκφεύγουν των ορίων της συνήθους δοκιμασίας που συνεπάγεται για τον
αναίτιο σύζυγο η παράβαση από τον άλλο των συζυγικών καθηκόντων, πρέπει να
γίνει δεκτό ότι είναι δυνατή η επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής
βλάβης (ΑΠ 566/2003 ΕλΔ 45.1367, ΑΠ 686/2004 ΕλΔ 2006, 775, ΑΠ 29/1999 ΕλΔ
1999, 58 και 592, ΑΠ 1086/1995 ΕλΔ 1996, 1544, ΑΠ 1610/1991 ΕλΔ 1992, 1596,
Εφ.Αθ. 8064/1999 ΕλΔ 1999, 1116, Εφ.Αθ. 10144/1995 Αρμ. 1996, 189 και ΝοΒ 1996,
225, Εφ.Αθ. 4565/1992 ΑρχΝ 1992, 728, Εφ.Θεσ 2033/2000 Αρμ. 2005,1048). Τότε
μόνον οφείλεται χρηματική ικανοποίηση όταν ο λόγος του κλονισμού οφείλεται στον
εναγόμενο ή στον αντεναγόμενο. Οσάκις ο κλονισμός οφείλεται και στους δύο
ενάγοντα και εναγόμενο, δεν οφείλεται χρηματική ικανοποίηση (Εφ.Αθ. 4564/1992
ο.π.). Περαιτέρω, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 592 Κ.Πολ.Δ., με τις
διαφορές που αναφέρονται στην παρ. 1 (ήτοι τις γαμικές διαφορές μεταξύ των οποίων
και το διαζύγιο) και κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 59S έως 612 μπορούν
να ενωθούν ή να συνεκδικαστούν διαφορές που αφορούν παροχή διατροφής του ενός
συζύγου προς τον άλλον ή σε περίπτωση διαζυγίου απαίτηση του αναίτιου συζύγου
για ηθική βλάβη. Επομένως, μκ τις γαμικές διαφορές της παρ. 1 και κατά την
προκείμενη ειδική διαδικασία επιτρέπεται να ενωθούν στο ίδιο δικόγραφο αγωγής
(κατ` απόκλιση από το άρθρο 218 παρ. 1δ` Κ.Πολ.Δ.) διαφορές με αντικείμενο την
αξίωση «χρηματικής ικανοποίησης» λόγω ηθικής βλάβης του θιγέντος συζύγου. Η
δυνατότητα κατ` απόκλιση προς τον κανόνα του άρθρου 246 Κ.Πολ.Δ. που προϋποθέτει
ταυτότητα διαδικασίας για ένωση και συνεκδίκαση της σχετικής αξίωσης με τις γαμικές
διαφορές θεωρήθηκε σκόπιμη εξαιτίας της ουσιαστικής συνάφειας της εν λόγω
αξίωσης «χρηματικής ικανοποίησης» με τις γαμικές διαφορές αλλά και της
προσφορότητας της προκείμενης διαδικασίας για την εκδίκαση και των υποθέσεων
αυτών, διότι συνήθως η μία αποτελεί προδικαστικό ζήτημα της άλλης και με την
επιλογή αυτή επιτυγχάνεται οικονομία χρόνου και δαπάνης και αποτρέπεται το
ενδεχόμενο έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων. Κατά συνέπεια οι προεκτεθείσες
διαφορές της παρ. 2 ενωμένες και συνεκδικαζόμενες με τις γαμικές της παρ. 1 αποβάλλουν
τη δικονομική τους αυτοτέλεια και υπάγονται κατά βάση στις ρυθμίσεις των άρθρων
598-612 (βλ. Π.Πρ.Χαλ. 416/2002 ΧΡΙΔ 2003.34, ΑρχζΝ 2003, 393, ΝοΒ 2003, 703,
Αρμ 2003, 654, Νίκα σε Ελ.Δ 31, 733-735, Ποδηματά σε Ερμ Κ.Πολ.Δ. Κεραμέα
Κονδύλη Νίκα υπ` αρθρ. 592, αρ. 16, 6.1104).
Συνεκφωνήθηκαν και
συνεκδικάζονται λόγω πρόδηλης συνάφειας οι από 18-6-2008 (αρ. κατ. δικ. 6115/2008)
και 12-9-2008 (αρ. κατ. δικ. 10335/2008) αντίθετες αγωγές, καθόσον με την ένωση
και συνεκδίκασή τους διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση
των εξόδων (άρθρο 246 Κ.Πολ.Δ.).
Η ενάγουσα με την υπό κρίση
από 18-6-2008 αγωγή της ζητεί τη λύση του γάμου της με τον εναγόμενο, για το
λόγο ότι οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά από λόγο που αφορά
το πρόσωπό του, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης να είναι
αφόρητη γι` αυτή. Επιπλέον, επικαλούμενη ότι η υπαίτια, παράνομη και
αντισυζυγική συμπεριφορά του εναγομένου της προκάλεσε βαρύτατη προσβολή της
προσωπικότητάς της και επικίνδυνες σωματικές βλάβες ως και σοβαρή ψυχική
δοκιμασία, ζητεί να αναγνωρισθεί ότι ο εναγόμενος οφείλει σε αυτή ως χρηματική
ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το ποσό των 100.000 Ευρώ, νομιμοτόκως από την
επίδοση της αγωγής, όπως περιόρισε το αρχικό ποσό των 100.044 Ευρώ της χρηματικής
ικανοποίησης, επιφυλασσόμενη κατά το υπόλοιπο ποσό των 44 Ευρώ να παρασταθεί ως
πολιτικώς ενάγουσα στο ποινικό δικαστήριο και όπως το σχετικό αίτημα
μετατράπηκε από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό με δήλωση του πληρεξουσίου
δικηγόρου της που καταχωρήθηκε στα πρακτικά συνεδρίασης του Δικαστηρίου αυτού
και επαναλαμβάνεται στις προτάσεις, να επιβληθεί σε βάρος του εναγομένου λόγω
της αδικοπραξίας του και ως μέσο εκτελέσεως της άνω διατάξεως της απόφασης
προσωπική κράτηση διάρκειας ενός έτους και να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η
άνω διάταξη της απόφασης και τέλος να καταδικασθεί ο εναγόμενος στα δικαστικά
της έξοδα.
Με το ως άνω περιεχόμενο και
αιτήματα η αγωγή αρμοδίως και παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του
Δικαστηρίου αυτού (άρθρα 18 παρ. 1, 22, 34 Κ.Πολ.Δ.), κατά την ειδική διαδικασία
των γαμικών διαφορών των άρθρων 592 επ. Κ.Πολ.Δ. τόσο κατά το μέρος με το οποίο
ζητείται η λύση του μεταξύ των διαδίκων γάμου, όσο και κατά το μέρος με το
οποίο ζητείται χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και είναι νόμιμη,
στηριζόμενη στις διατάξεις 1439 παρ. 1, 57, 59, 299, 914, 932 του ΑΚ, 70 και
176 Κ.Πολ.Δ. Μετά τον περιορισμό του καταψηφιστικού αιτήματος της χρηματικής
ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης σε αναγνωριστικό, τα παρεπόμενα αιτήματα περί
απαγγελίας σε βάρος του εναγομένου προσωπικής κράτησης ως μέσο εκτελέσεως της
σχετικής διατάξεως της εκδοθησομένης αποφάσεως και περί κηρύξεως αυτής
προσωρινά εκτελεστής, κατέστησαν μη νόμιμα και απορριπτέα, διότι κατά την
αληθινή έννοια της διατάξεως του άρθρου 904 παρ. 2α του Κ.Πολ.Δ., η
αναγνωριστική απόφαση δεν αποτελεί τίτλο εκτελεστό, ο οποίος είναι απαραίτητη
προϋπόθεση για τη νομιμότητα των ως άνω αιτημάτων. Πρέπει, επομένως, να
ερευνηθεί περαιτέρω κατ` ουσίαν η ένδικη αγωγή ως προς το μέρος που κρίθηκε
νόμιμη.
Ο ενάγων με την υπό κρίση από
12-9-2008 αγωγή του, ζητεί τη λύση του γάμου του με την εναγομένη, για το λόγο
ότι οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά από λόγο που αφορά το
πρόσωπό της, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης να είναι αφόρητη γι`
αυτόν και να καταδικαστεί η εναγομένη στα δικαστικά του έξοδα.
Με το ως άνω περιεχόμενο και
αίτημα η αγωγή αρμοδίως και παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του
Δικαστηρίου αυτού (άρθρα 18 παρ. 1, 31 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ.) κατά την ειδική
διαδικασία των γαμικών διαφορών των άρθρων 592 επ. Κ.Πολ.Δ. είναι νόμιμη
στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1438, 1439 παρ. 1 ΑΚ και 176 Κ.Πολ.Δ. και
πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω κατ` ουσίαν.
Από τις ένορκες καταθέσεις
των μαρτύρων των διαδίκων, που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου και
περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, τις επικαλούμενες
από την ενάγουσα εναγομένη υπ` αρ. 3756, 3757/15-4-2009 ένορκες βεβαιώσεις που
δόθηκαν με επιμέλεια αυτής ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αθηνών, μετά από νομότυπη και
εμπρόθεσμη κλήτευση του εναγομένου ενάγοντα (βλ. την υπ` αρ. 7431/10-4-2009
έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών Μιχαήλ Ι.
Γεωργούλη) τις επικαλούμενες από τον εναγόμενο - ενάγοντα υπ` αρ.
4007/15-4-2009 και 34210/15-4-2009 ένορκες βεβαιώσεις που δόθηκαν με επιμέλεια
αυτού ενώπιον της Συμβ/φου Αγίου Στεφάνου Αττικής Βασιλικής Μπαλάσκα και της
Συμ/φου Αθηνών Μελπομένης Μπαρλαμά, αντίστοιχα, μετά από νομότυπη και
εμπρόθεσμη κλήτευση της ενάγουσας εναγομένης (βλ. υπ` αρ. 2466/10-4-2009 έκθεση
επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών Χρήστου Θ. Τόλη), οι
οποίες λαμβάνονται υπόψη ως ιδιαίτερα αποδεικτικά μέσα (άρθρο 270 παρ. 2
Κ.Πολ.Δ. - βλ. σχετ. ΑΠ 725/1006, δημ. ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 204/2000 ΕλΔνη 41. 693, ΑΠ
95/1998 ΕλΔ 39,824, ΑΠ 968/1993 Αρμ. 47.1048, ΑΠ 1518/1997 ΑρχΝ 49, 413 ΑΠ
1111/1993 ΕλΔ 36.144) και από τα έγγραφα, τα οποία οι διάδικοι επικαλούνται και
προσκομίζουν νόμιμα, αποδεικνύονται τα ακόλουθα: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο
θρησκευτικό γάμο κατά τους κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην
Καλλιθέα Αττικής και στον Ιερό Ναό ................., την 1-12-2007 (βλ. υπ`
αρ. 329 Τόμος Β/2007 ληξιαρχική πράξη γάμου του Ληξιάρχου Καλλιθέας Αττικής). Η
έγγαμη συμβίωση των διαδίκων δεν εξελίχθηκε ομαλά, λόγω της βίαιης συμπεριφοράς
του εναγομένου ενάγοντα. Στις 10-2-2008 ο εναγόμενος ενάγων για ασήμαντη αφορμή
χαστούκισε τη σύζυγο του παρουσία της ............., την οποία φιλοξενούσαν στη
συζυγική οικία. Στις 2-3-2008 η ενάγουσα εναγομένη έδωσε αφορμή για ένα δυσμενή
σχολιασμό της συζυγικής ηθικής της σχετικά με το φλερτ που δεχόταν από το
συνάδελφο της ..............., και ειδικότερα την άνω ημερομηνία ο εναγόμενος -
ενάγων ανακάλυψε στο κινητό τηλέφωνο της συζύγου του μήνυμα που της είχε
αποσταλεί από τον .............., σε τηλεφωνική δε κλήση του τελευταίου από την
ενάγουσα - εναγομένη, κατόπιν απαιτήσεως του εναγομένου - ενάγοντα και σε
ανοικτή ακρόαση παρουσία του τελευταίου, εκείνο (.............) απάντησε με τη φράση
«Έλα αγάπη μου» και συνέχισε «δεν μπορείς να μιλήσεις; Είναι ο .............
(εναγόμενος- ενάγων) δίπλα σου» (βλ. πρακτικά, κατάθεση μάρτυρος εναγομένου
ενάγοντα .............. σελ. 76), γεγονός που είχε ως συνέπεια να δημιουργηθεί
καβγάς μεταξύ των διαδίκων. Στις 5-3-2008 και για το ίδιο ζήτημα, δηλαδή το
φλερτ που δεχόταν η ενάγουσα - εναγομένη από τον ................ δημιουργήθηκε
νέο επεισόδιο μεταξύ των διαδίκων, κατά το οποίο ο εναγόμενος - ενάγων εξύβρισε
και κτύπησε τη σύζυγο του στα χέρια και στο πρόσωπο, την κλώτσησε, προσπάθησε
να την πνίξει και την απείλησε με μαχαίρι. Μετά το περιστατικό αυτό η ενάγουσα
- εναγομένη απεχώρησε από τη συζυγική οικία, που βρισκόταν στην Καλλιθέα
Αττικής, καθόσον περιήλθε σε τέτοια ψυχική κατάσταση και γενικά τέτοια μεταβολή
στη ψυχική διάθεση της, ώστε να πληγούν τα θεμέλια του γάμου και να επιδιώξει
την αποδέσμευση. Αντιθέτως, ο εναγόμενος - ενάγων δεν θεώρησε το περιστατικό με
το ως άνω τηλεφώνημα τόσο σοβαρό, ώστε να αισθανθεί αφόρητη την εξακολούθηση
της έγγαμης συμβίωσης του με την ενάγουσα εναγομένη και δεν μετέβαλε ψυχική διάθεση
και συναισθήματα ως προς τη σχέση του γάμου και επιθυμούσε τη διατήρησή του
(βλ. πρακτικά, κατάθεση μάρτυρος εναγομένου - ενάγοντα .............., σελ. 76)
πράγμα που διαφαίνεται από το γεγονός ότι ο ίδιος όχι μόνο δεν πήρε την
πρωτοβουλία της οριστικής διάστασής τους, αλλά αντιθέτως έκανε επανειλημμένες
προσπάθειες να πετύχει την επανασυμβίωσή του με την ενάγουσα - εναγομένη,
παρακαλώντας την, στέλνοντας της λουλούδια και ζητώντας από τον πατέρα της τη μεσολάβησή
του για να είναι πάλι μαζί (βλ. πρακτικά, κατάθεση μάρτυρος ενάγουσας
εναγομένης ..................).
Εξάλλου, και ο ίδιος ο
εναγόμενος - ενάγων παραδέχεται με την ένδικη αγωγή του ότι λίγες ημέρες μετά
το εν λόγιο τηλεφώνημα προσπάθησε να πείσει την ενάγουσα-εναγομένη να
επιστρέψει και να κάνουν μια καινούργια αρχή, ενώ και στις προτάσεις του
(προσθήκη αντίκρουση) αποδέχεται ότι ζήτησε συγνώμη από την ενάγουσα εναγομένη
για το τηλεφώνημα που ο ίδιος έκανε στον ............ εκ των υστέρων (αφού
δηλαδή είχε προηγηθεί το άνω τηλεφώνημα) ζητώντας του εξηγήσεις, και που κατά
τους αβάσιμους ισχυρισμούς του ήταν αυτό που απετέλεσε την αιτία να φύγει η ενάγουσα
εναγομένη από τη συζυγική οικία, επειδή αυτή προσεβλήθη, καθώς επίσης και ότι επιθυμούσε
η ενάγουσα εναγομένη να επιστρέψει στη συζυγική οικία. Η άσκηση εκ μέρους του εναγομένου
ενάγοντα της κρινόμενης αγωγής του, με την οποία ζητεί τη λύση του γάμου του με
την ενάγουσα εναγομένη, επικαλούμενος ισχυρό κλονισμό του γάμου του συνέπεια
της άνω συμπεριφοράς της ενάγουσας - εναγομένης, έγινε αφού είχε προηγηθεί η
άσκηση της ένδικης αγωγής διαζυγίου της συζύγου του και αφού πλέον είχε
αποκλειστεί από την τελευταία κάθε πιθανότητα επανασύνδεσης τους και επανάληψης
της έγγαμης συμβίωσής τους. Από τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά προκύπτει
ότι δεν επήλθε στον εναγόμενο - ενάγοντα κλονισμός της έγγαμης σχέσης του με
την ενάγουσα εναγομένη από τη συμπεριφορά της τελευταίας, ώστε αυτός δεν έχει
δικαίωμα διαζεύξεως, αντίθετα οι σχέσεις μεταξύ των διαδίκων έχουν κλονισθεί
τόσο ισχυρά από λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγομένου - ενάγοντα, ώστε
βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για την ενάγουσα
εναγομένη και πρέπει ως έχουσα αυτή (ενάγουσα εναγομένη) δικαίωμα διάζευξης να
κηρυχθεί λυμένος ο γάμος μεταξύ των διαδίκων. Επίσης, αποδείχθηκε ότι οι
συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το συζυγικό παράπτωμα εκ μέρους του
εναγομένου ενάγοντα είναι τέτοιες που εκφεύγουν των ορίων της συνήθους ψυχικής
δοκιμασίας που συνεπάγεται για τον αναίτιο σύζυγο η παράβαση από τον άλλο των
συζυγικών καθηκόντων. Ειδικότερα, η σωματική και ψυχική κακοποίηση που υπέστη η
ενάγουσα εναγομένη από τον εναγόμενο-ενάγοντα, η οποία έγινε αντιληπτή από τα
σημάδια κακοποίησης που αυτή έφερε, τόσο από το συγγενικό όσο και από τον
κοινωνικό περίγυρό της. συνιστά αδικοπραξία και είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο τη
μείωση της υπόληψης και της αξιοπρέπειας της, αλλά και τον κλονισμό της ψυχικής
της υγείας. Από όλα αυτά παρέπεται ότι η ενάγουσα εναγομένη υπέστη σοβαρή και
παράνομη προσβολή της προσωπικότητάς της από την ανωτέρω αντισυζυγική
συμπεριφορά του εναγομένου - ενάγοντος, η οποία συνιστά αυτοτελώς και αδικοπραξία,
με αποτέλεσμα να γεννάται υπέρ αυτής δικαίωμα χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηΗικής
βλάβης. Το ύψος δε αυτής, λαμβανομένων υπόψη του είδους της προσβολής, τις
συνέπειες αυτής στην υγεία και τη μελλοντική ζωή της ενάγουσας - εναγομένης,
τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα και της οικονομικής και κοινωνικής
κατάστασης των διαδίκων, εκ των οποίων, ο εναγόμενος - ενάγων είναι διευθυντής
υποκαταστήματος της Τράπεζας ................ και η ενάγουσα εναγομένη ιδιωτική
υπάλληλος και είναι αυτοί οικονομικής κατάστασης ανταποκρινόμενης στις θέσεις
εργασίας τους, πρέπει να ορισθεί στο ποσό των 3.000 ευρώ. Σύμφωνα με τα
προεκτεθέντα. πρέπει να απορριφθεί ως κατ` ουσία αβάσιμη η από 12-9-2008 αγωγή
του εναγομένου ενάγοντα, να γίνει εν μέρει δεκτή ως κατ` ουσία βάσιμη η από
18-6-2008 αγωγή της ενάγουσας - εναγομένης και να απαγγελθεί η λύση του μεταξύ
των διαδίκων γάμου και να αναγνωρισθεί ότι ο εναγόμενος - ενάγων έχει υποχρέωση
να καταβάλει στην ενάγουσα - εναγομένη ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής
βλάβης το ποσό των 3.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Τα
δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, καθόσον πρόκειται
για διαφορά ανάμεσα σε συζύγους (άρθρο 179 Κ.Πολ.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλίαν των
διαδίκων τις από 18-6-2008 (αρ. κατ. δικ. 6115/2008) και 12-9-2008 (αρ. κατ.
δικ. 10335/2008) αγωγές.
Απορρίπτει την από 12-9-2008
αγωγή.
Δέχεται εν μέρει την από
18-6-2008 αγωγή.
Απαγγέλλει τη λύση του μεταξύ
των διαδίκων γάμου που τελέσθηκε σύμφωνα με τους κανόνες της Ανατολικής
Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Καλλιθέα Αττικής και στον Ιερό Ναό
..................., την 1-12-2007.
Αναγνωρίζει ότι ο εναγόμενος
έχει υποχρέωση να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των τριών χιλιάδων (3.000)
ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα
των διαδίκων ως προς τις μεταξύ τους δίκες.
Κρίθηκε αποφασίστηκε στην
Αθήνα στις 11-12-2009.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
(...)
Δημοσιεύθηκε σε έκτακτη
δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 8-1-2010.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
(...)
Ε.Φ.
