857/2012 ΑΠ ( 587454)
(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Οροφοκτησία. Έννοια ορόφου ή
διαμερίσματος ως προϋπόθεση για την δυνατότητα ύπαρξης ιδιοκτησίας. Ανοικτός
στεγασμένος χώρος προς χρήση στάθμευσης αυτοκινήτων. Δεν μπορεί να αποτελέσει
αντικείμενο αυτοτελούς ιδιοκτησίας, εκτός εάν γίνει πρόβλεψη με συμφωνία όλων
των συνιδιοκτητών, ότι σε συγκεκριμένα τμήματα αυτού (πιλοτής) θα
κατασκευαστούν κλειστοί χώροι, οπότε τότε δημιουργούνται έγκυρα διαιρεμένες
ιδιοκτησίες στους περίκλειστους χώρους που θα κατασκευαστούν, ακόμα κι αν η
κατασκευή τους επάγεται τυχόν υπέρβαση του ορίου κάλυψης ή του συντελεστή
δόμησης. Κάθε σχετική συμφωνία των συνιδιοκτητών, πρέπει να μεταγραφεί για να
έχει ισχύ. (Αναιρεί την υπ’ αριθμ 1416/2010 απόφαση Εφ Θεσσαλονίκης).
Αριθμός 857/2012
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ
ΠΑΓΟΥ
Δ` Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους
Δικαστές: Σπυρίδωνα Ζιάκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου
Χαράλαμπου Ζώη), Βασιλική Θάνου - Χριστοφίλου, Παναγιώτη Ρουμπή, Βασίλειο Λαμπρόπουλο
και Μιλτιάδη Σπυρόπουλο, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση
στο Κατάστημά του στις 2 Δεκεμβρίου 2011, με την παρουσία και της Γραμματέως
Ελένης Τσιουρή, για να δικάσει μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων: 1. Χ. Κ.
ή Κ. του Ν., 2. Ν. Κ. του Χ., 3. Χ. Μ. του Π. και 4. Σ. συζύγου Χ. Μ., το γένος
Α., κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Ευτύχιου
Νικόπουλου και δεν κατέθεσαν προτάσεις.
Των αναιρεσιβλήτων: 1. Δ. Λ.
του Ι. και 2. Ε. Λ. του Δ., αμφοτέρων κατοίκων ..., οι οποίοι
εκπροσωπήθηκαν δια του
πληρεξουσίου δικηγόρου τους Γεωργίου Φαναριώτη, βάσει δηλώσεως κατ` άρθρο 242
παρ.2 Κ.Πολ.Δ και κατέθεσαν προτάσεις, καθώς και προσθήκη αντίκρουση.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με
την από 11-3-2011 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Μονομελές
Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις:7239/2009 οριστική του ίδιου
Δικαστηρίου και 1416/2010 του Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της
τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 14-12-2010 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης
αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι
παραστάθηκαν, όπως
σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Βασίλειος Λαμπρόπουλος ανέγνωσε
την από 19-11-2011 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη του
δευτέρου λόγου και την παραδοχή του πρώτου και τρίτου λόγου της αιτήσεως
αναιρέσεως.
Ο πληρεξούσιος των
αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως και την καταδίκη του αντιδίκου
μέρους στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων
1002, 1117 ΑΚ και 1, 2 παρ.1, 3 παρ.1, 4 παρ. 1, 5, 13 του Ν.
3741/1929, που διατηρήθηκε σε
ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ με το άρθρο 54 του Εισ. ΝΑΚ, προκύπτει ότι
επί ιδιοκτησίας κατ`ορόφους (οριζόντια ιδιοκτησία), δημιουργείται χωριστή κυριότητα
επί ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου και αναγκαστική συγκυριότητα που αποκτάται αυτοδικαίως,
κατ` ανάλογη μερίδα επί του εδάφους και επί των μερών της οικοδομής που χρησιμεύουν
στην κοινή χρήση όλων των οροφοκτητών. Οι ως άνω βασικές αρχές του θεσμού της οριζόντιας
ιδιοκτησίας προκύπτουν σαφώς από τις ανωτέρω διατάξεις, οι οποίες όμως δεν προσδιορίζουν
επαρκώς την έννοια του "ορόφου" και διαμερίσματος ορόφου". Από
το πνεύμα, εντούτοις, των διατάξεων για την οροφοκτησία και ιδίως από το σκοπό
τους- που, όπως προκύπτει και από την Εισηγητική Έκθεση του Ν. 3741/1929, είναι
η ευχερέστερη κάλυψη των στεγαστικών αναγκών των πολιτών και καθ` ύψος επέκταση
των πόλεων- καθώς και από τα ερμηνευτικά πορίσματα εκ της κοινής πείρας και από
τις σχετικές διατάξεις της πολεοδομικής νομοθεσίας (αρθ. 11 του Γεν.
Οικοδομικού Κανονισμού των ετών 1929, 1955 και 1973), συνάγεται ότι όροφος ή
διαμέρισμα ορόφου είναι το αναποχώριστο τμήμα της οικοδομής ή του ορόφου, μετά των
συστατικών του και του εντός αυτού (κυβικού) χώρου, που περικλείεται τεχνικώς
από κάτω,
από τα πλάγια και από πάνω,
με τοίχους ή άλλα οικοδομικά στοιχεία, ώστε να διαχωρίζεται σαφώς από τα λοιπά
(διαιρετά ή αδιαίρετα) τμήματα της οικοδομής και να έχει αναχθεί σε
συγκεκριμένο και ανεξάρτητο τμήμα αυτής, κατάλληλο προς χωριστή και αυτοτελή
οικιστική εν γένει χρήση.
Μόνο οι όροφοι και τα
διαμερίσματα ορόφων, με την παραπάνω έννοια, καθώς και τα
εξομοιούμενα από το νόμο με
ορόφους υπόγεια και δωμάτια κάτω από τη στέγη (αρθ. 1002 εδ. β` ΑΚ και 1 παρ. 2
Ν. 3741/1929), μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο οριζόντιας ιδιοκτησίας.
Επομένως δεν είναι δυνατό να
συσταθεί διαιρεμένη ιδιοκτησία επί ανοικτού χώρου, εκτός αν προβλέπεται στη
συστατική της οροφοκτησίας πράξη ή σε μεταγενέστερη συμφωνία όλων των οροφοκτητών
που έχει μεταγραφεί νόμιμα, ότι ο χώρος αυτός πρόκειται να οικοδομηθεί, οπότε η
σύσταση διαιρεμένης ιδιοκτησίας αναφέρεται στους μελλοντικούς ορόφους ή
διαμερίσματα και τελεί υπό την αναβλητική αίρεση της κατασκευής τους (άρθρο 201
ΑΚ). Εξάλλου, αν ληφθεί υπόψη ότι η θεσπιζόμενη με τα άρθρα 1002 ΑΚ και 1 του
Ν. 3741/1929 αποκλειστική (χωριστή) κυριότητα επί ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου
αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα "superficies solo cedit", που έχει
περιληφθεί στο άρθρο 1001 εδ. Α` του ΑΚ, οποιοδήποτε μέρος του όλου ακινήτου
που δεν ορίστηκε ή δεν ορίστηκε έγκυρα, με το συστατικό της οροφοκτησίας τίτλο,
ότι αποτελεί αντικείμενο της αποκλειστικής κυριότητας κάποιου συνιδιοκτήτη,
υπάγεται αυτοδικαίως από το νόμο, κατ` εφαρμογή του ανωτέρω κανόνα, στα
αντικείμενα της αναγκαστικής συγκυριότητας επί του εδάφους και θεωρείται γι`
αυτό κοινόκτητο και κοινόχρηστο μέρος του ακινήτου. Περαιτέρω, τα άρθρα 22 παρ.
9 και 32 παρ. 4 του ΝΔ 8/1973 "περί Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού",
όπως αντικαταστάθηκαν από τις παραγράφους 22 και 33 του άρθρου 1 του Ν.Δ. 205/1974,
προέβλεψαν για πρώτη φορά την κατασκευή της οικοδομής επί υποστηλωμάτων για τη δημιουργία
στο ισόγειο ανοικτού στεγασμένου χώρου, που αφήνεται εξολοκλήρου κενός και χρησιμεύει
για τη στάθμευση αυτοκινήτων. Ο κενός αυτός χώρος του ισογείου, που ονομάστηκε πυλωτή
και αναφέρεται σε μεταγενέστερα νομοθετήματα ως "PILOTIS" (αρθ. 1 παρ.
5 γ`Ν.960/1979, όπως αντικ. με Ν. 1221/1981, 7 παρ. 1 περιπτ. Αι` και 9 παρ. 10
ΓΟΚ/1985), είναι εξ ορισμού ανοικτός και συνεπώς ισχύουν γι` αυτόν όσα
αναφέρθηκαν παραπάνω, δηλαδή η συμφωνία των οροφοκτητών να συστήσουν, σε
τμήματα της πυλωτής που θα παραμείνουν ανοικτά, αυτοτελείς (διαιρεμένες)
ιδιοκτησίες, θα είναι άκυρη, ως αντικείμενη στις αναγκαστικού δικαίου διατάξεις
που καθορίζουν τις θεμελιακές αρχές του θεσμού της οριζόντιας ιδιοκτησίας (αρθ.
174 ΑΚ) και συνακόλουθα τα τμήματα αυτά είναι κοινόκτητα και κοινόχρηστα. Αν,
όμως, προβλέπεται στην άνω συμφωνία ότι στα πιο πάνω τμήματα της πυλωτής θα
κατασκευαστούν κλειστοί χώροι, δημιουργούνται έγκυρα διαιρεμένες ιδιοκτησίες
στους περίκλειστους χώρους που θα κατασκευαστούν, παρά το γεγονός ότι η
κατασκευή τους επάγεται τυχόν υπέρβαση του ορίου κάλυψης ή του συντελεστή
δόμησης και είναι πάντως αντίθετη προς τις ανωτέρω διατάξεις του ΓΟΚ/1973-που
ορίζουν ότι ο χώρος της πυλωτής αφήνεται εξολοκλήρου κενός- αφού η παραβίαση των
διατάξεων αυτών συνεπάγεται μόνο διοικητικές κυρώσεις και δεν θίγει το κύρος
της μεταξύ των οροφοκτητών συμφωνίας (ΑΠ(ολ) 23/2000, ΑΠ 333/2002). Περαιτέρω
με τον αριθ. 19 του ως άνω άρθρου 559 ΚΠολΔ, ιδρύεται λόγος αναίρεσης αν η απόφαση
δεν έχει νόμιμη βάση και ιδίως αν δεν έχει καθόλου αιτιολογίες ή έχει
αιτιολογίες αντιφατικές ή ανεπαρκείς σε ζήτημα που ασκεί ουσιώδη επίδραση στην
έκβαση της δίκης. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής υπάρχει έλλειψη νόμιμης
βάσης, λόγω αντιφατικών ή ανεπαρκών αιτιολογιών, όταν από το αιτιολογικό της απόφασης
που συνιστά, όπως προαναφέρθηκε, την ελάσσονα πρόταση του δικανικού συλλογισμού,
δεν προκύπτουν πλήρη, σαφή και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά γεγονότα, τα οποία,
σύμφωνα με το νόμο, είναι αναγκαία για την κρίση στη συγκεκριμένη περίπτωση ότι
συντρέχουν οι όροι της διάταξης που εφαρμόστηκε ή ότι δεν συντρέχουν οι όροι
της εφαρμογής της. Ιδρύεται, δηλαδή, ο λόγος αυτός αναίρεσης όταν από τις
παραδοχές της απόφασης δημιουργούνται αμφιβολίες για το αν παραβιάστηκε ή όχι
ουσιαστική διάταξη νόμου. Στην προκειμένη περίπτωση το Εφετείο όπως προκύπτει
από την προσβαλλόμενη απόφαση του, δέχθηκε τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
"...... Με το υπ` αριθμ. .../15.2.1977 συμβόλαιο προσυμφώνου μεταβιβάσεως
ποσοστών αδιαιρέτως οικοπέδου και συμβάσεως εργολαβίας του συμβολαιογράφου
Θεσσαλονίκης Νικόλαου Σαράφη, ο πρώτος εναγόμενος, οικοπεδούχος και ο Π. Ε.,
εργολάβος οικοδομών ως νόμιμος εκπρόσωπος της ομόρρυθμης εταιρίας με την
επωνυμία ".... ...........", συμφώνησαν την ανέγερση με δαπάνες της
ανωτέρω εταιρίας πολυώροφης οικοδομής, που θα εξαντλούσε το ανώτατο
επιτρεπόμενο όριο ύψους, η οποία θα αποτελούνταν από
ακάλυπτο ισόγειο, τρεις (3)
κύριους ορόφους και το δώμα αντί της υποχρέωσης του πρώτου εναγομένου να
μεταβιβάσει τμηματικά στον εργολάβο ή σε τρίτα πρόσωπα που θα υποδεικνυόταν από
αυτόν κατά πλήρη κυριότητα ποσοστό 480/1000 εξ αδιαιρέτου, ενώ ποσοστό 520/1000
εξ αδιαιρέτου που αντιπροσώπευε πέντε διαμερίσματα του δευτέρου ορόφου με αριθμούς
εσωτερικής αρίθμησης 2, 3, 5, 6 και 7 καθώς και τμήμα του ισογείου ορόφου που
αντιστοιχούσε στο τμήμα της οικοδομής που έχει πρόσοψη στη θάλασσα εμβαδού
127,50 τ. μ μετά του αναλογούντος σ` αυτό ποσοστού εξ αδιαιρέτου επί του
οικοπέδου και των κοινόχρηστων και κοινόκτητων χώρων της οικοδομής ανερχόμενο
σε 60/1000 εξ αδιαιρέτου περιερχόταν στον οικοπεδούχο και τώρα πρώτο εναγόμενο.
Περαιτέρω, δυνάμει του υπ` αριθμ. 15 όρου του ανωτέρω προσυμφώνου, συμφωνήθηκε
ότι ο οικοπεδούχος και τώρα πρώτος εναγόμενος θα είχε στο διηνεκές το δικαίωμα αποκλειστικής
χρήσης του τμήματος του ακαλύπτου χώρου που περιβάλλει το τμήμα του ισογείου ορόφου
(πυλωτή) σε έκταση πέντε μέτρων πέριξ αυτού, όπως εμφαίνεται στο επισυναπτόμενο
στο προσύμφωνο τοπογραφικό διάγραμμα μεταξύ των στοιχείων α-β-γ-δ-ε-ζ-η-θ-α,
ενώ συμφωνήθηκε ότι στα συμβόλαια των αγοραστών θα συμπεριλαμβανόταν όρος ότι
οι τρίτοι αγοραστές θα δήλωναν ρητά ότι έλαβαν γνώση των όρων του ανωτέρω προσυμφώνου.
Πράγματι δυνάμει της υπ` αριθμ. ......./22.3.1977 άδειας του Γραφείου
Πολεοδομίας Θεσσαλονίκης, κατασκευάστηκε οικοδομή αποτελούμενη από τρεις
ορόφους και ακάλυπτο ισόγειο χώρο. Στην εν λόγω οικοδομή δε συστάθηκε οριζόντια
ιδιοκτησία με συστατική της οροφοκτησίας πράξη όλων των συνιδιοκτητών της
οικοδομής, αλλά έκαστη διηρημένη ιδιοκτησία υπήχθη στις διατάξεις των άρθρων
1002, 1117 ΑΚ και του Ν. 3741/1929 με το μεταβιβαστικό της κυριότητας
συμβόλαιο, ενώ με την υπ` αριθμ. .../17.7.1978 πράξη του συμβολαιογράφου
Θεσσαλονίκης Νικόλαου Σαράφη καταρτίστηκε κανονισμός, ο οποίος ρύθμιζε τις
μεταξύ των συνιδιοκτητών σχέσεις χωρίς να αναφέρει σχετικά περί σύστασης
οριζόντιας ιδιοκτησίας, που μεταγράφηκε νόμιμα στον τόμο 933 με α/α ... του
Υποθηκοφυλακείου Βασιλικών Θεσσαλονίκης. Περαιτέρω αποδείχτηκε ότι το έτος 1981
ο πρώτος εναγόμενος περιέφραξε το τμήμα του ισόγειου ακάλυπτου χώρου των 127,50
τ.μ, που βρίσκεται προς τη πλευρά της θάλασσας, έχοντας έτσι μόνο αυτός
πρόσβαση σ` αυτόν, δημιουργώντας στον ανωτέρω χώρο τρία διαμερίσματα και μία
αποθήκη. Ο χώρος αυτός με στοιχεία ΑΒΙΚΔ εμφαίνεται στην επισυναπτόμενη στο υπ`
αριθμ. .../02 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Σόνιας Ακριτοπούλου -
Παπαγεωργίου, κάτοψη .... Περαιτέρω αποδείχτηκε ότι με την υπ`
αριθμ..../5.12.02 πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας της ίδιας συμβολαιογράφου
που μεταγράφηκε νόμιμα στον τόμο 1425 με α/α ....... του παραπάνω Υποθηκοφυλακείου,
οι δύο πρώτοι εναγόμενοι συνέστησαν οριζόντια ιδιοκτησία επί του ανωτέρω ισόγειου
χώρου των 127,50 τ.μ. δημιουργώντας σ` αυτόν τέσσερις αυτοτελείς ιδιοκτησίες
και συγκεκριμένα: 1)διαμέρισμα εμβαδού 55 τ.μ με ποσοστό εξ αδιαιρέτου επί του
οικοπέδου και των λοιπών κοινόχρηστων και κοινόκτητων μερών της οικοδομής
ανερχόμενο σε 30 ο/οο, 2) διαμέρισμα εμβαδού 35,18 τ.μ με ποσοστό εξ αδιαιρέτου
επί του οικοπέδου και των λοιπών κοινόχρηστων και κοινόκτητων μερών της
οικοδομής ανερχόμενο σε 15 ο/οο, 3) διαμέρισμα εμβαδού 24,85τ.μ με ποσοστό εξ
αδιαιρέτου επί του οικοπέδου και των λοιπών κοινόχρηστων και κοινόκτητων μερών
της οικοδομής ανερχόμενο σε 11 ο/οο και 4) αποθήκη εμβαδού 5,27 τ.μ με ποσοστό
εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου και των λοιπών κοινόχρηστων και κοινόκτητων
μερών της οικοδομής ανερχόμενο σε 4 ο/οο. Με το υπ` αριθμ. .../20.12.02
συμβόλαιο πώλησης της συμβολαιογράφου Σόνιας Ακριτοπούλου -Παπαγεωργίου που
μεταγράφηκε στον τόμο 1452 με α/α ... του ίδιου Υποθηκοφυλακείου, οι δύο πρώτοι
εναγόμενοι μεταβίβασαν κατά πλήρη κυριότητα και κατ` ισομοιρία τα ανωτέρω υπό
στοιχείο 2 και 3 διαμερίσματα του ισογείου στους τρίτο και τέταρτη των
εναγομένων Χ. Μ. και Σ. σύζυγο Χ. Μ. αντίστοιχα. Η σύσταση οριζόντιων
ιδιοκτησιών στο τμήμα του ισογείου χώρου εμβαδού 127,50 τ.μ, και η μεταβίβαση
αυτού δεν ήταν δυνατόν ούτε πριν από τους νόμους 960/1979 και 1221/1981 να
αποτελέσουν αντικείμενο διαιρεμένης ιδιοκτησίας και συνεπώς ο χώρος αυτός της
πυλωτής ανήκει στα κοινόκτητα και κοινόχρηστα μέρη της οικοδομής. Στον ανωτέρω
κοινόχρηστο και κοινόκτητο χώρο της οικοδομής μπορούσε, με τη συστατική της
οροφοκτησίας δικαιοπραξία ή με μεταγενέστερη συμφωνία μεταξύ όλων των συνιδιοκτητών,
να παραχωρηθεί μόνο δικαίωμα αποκλειστικής χρήσεως σε ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων
της ίδιας οικοδομής, γεγονός που εν προκειμένω δεν έχει συμβεί ...". Με
τις παραδοχές αυτές το Εφετείο και ειδικότερα με το να δεχθεί ότι δυνάμει του
υπ` αριθμ. .../15-2- 1977, συμβολαιογραφικού προσυμφώνου μεταβιβάσεως ποσοστών
εξ αδιαιρέτου οικοπέδου και συμβάσεως εργολαβίας του συμβολαιογράφου
Θεσσαλονίκης Νικολάου Σαράφη περιερχόταν στον οικοπεδούχο και ήδη πρώτο
αναιρεσείοντα, μεταξύ των άλλων οριζοντίων ιδιοκτησιών (διαμερίσματα) του
δευτέρου και τρίτου ορόφου και τμήμα του ισογείου ορόφου, εμβαδού 127.50 τ.μ.,
μετά των αναλογούντων ποσοστών επί του οικοπέδου, καθώς και στο διηνεκές το
δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης τμήματος του ακαλύπτου χώρου που περιβάλλει το
ανωτέρω τμήμα του ισογείου σε έκταση πέντε (5) μέτρων περιμετρικά αυτού και παράλληλα
ότι στην εν λόγω οικοδομή δεν συστάθηκε οριζόντιο ιδιοκτησία με αρχική ή
μεταγενέστερη συστατική της οροφοκτησίας πράξη όλων των συνιδιοκτητών, χωρίς
καμία αναφορά στο εάν το ως άνω προσύμφωνο μεταγράφηκε ή μη στα βιβλία
μεταγραφών του οικείου υποθηκοφυλακείου ενόψει του ότι σε καταφατική περίπτωση
θα περιείχε και (αρχική) συστατική της οροφοκτησίας πράξη διέλαβε στην
προσβαλλόμενη απόφαση ανεπαρκείς αιτιολογίες σχετικά με το ως άνω ζήτημα που καθιστά
ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο της ορθής ή μη εφαρμογής των διατάξεων που εφαρμόστηκαν.
Επομένως, ο πρώτος λόγος αναιρέσεως με τον οποίο προσάπτεται στην προσβαλλόμενη
απόφαση η αιτίαση ότι υπέπεσε στην πλημμέλεια του άρθρου 559 αριθ. 19 ΚΠολΔ είναι
βάσιμος. Κατ` ακολουθίαν όλων των ανωτέρω, και παρελκούσης της έρευνας των
λοιπών αιτιάσεων που περιέχονται στους δεύτερο και τρίτο λόγους του
αναιρετηρίου και πλήττουν την προσβαλλόμενη απόφαση ως προς την ίδια βάση και
αίτημα, πρέπει να αναιρεθεί αυτή, να παραπεμφθεί η υπόθεση για περαιτέρω
εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές (άρθρο 580 παρ.3
ΚΠολΔ) και να καταδικαστούν οι αναιρεσίβλητοι, λόγω της ήττας τους, στα
δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων (άρθρ. 176, 183 ΚΠολΔ), σύμφωνα με το
διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ` αριθ.
1416/2010 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Παραπέμπει την υπόθεση για
περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο συγκροτούμενο από άλλους δικαστές.
Καταδικάζει τους
αναιρεσιβλήτους στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων, τα οποία ορίζει στο χρηματικό
ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην
Αθήνα στις 27 Ιανουαρίου 2012.
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια
συνεδρίαση στο ακροατήριο στις 25 Μαΐου 2012.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
