ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ

1174/2008 ΕΦ ΑΘ ( 497611)

(ΕΔΙΚΠΟΛ 2008/144)

Οριζόντια ιδιοκτησία. Πολυκατοικία. Πιλοτή. Ακάλυπτος χώρος. Χώροι

στάθμευσης. Καθορισμός με τον κανονισμό χώρων στάθμευσης στην πιλοτή.

Προσδιορισμός με τον ίδιο κανονισμό των συνιδιοκτητών που δικαιούνται να

κάνουν χρήση των χώρων στάθμευσης.

Αυθαίρετη στάθμευση από κάποιους συνιδιοκτήτες των αυτοκινήτων τους στον

ελεύθερο χώρο της πιλοτής και στον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου μεταβάλλει τον

προορισμό των συγκεκριμένων τμημάτων από χώρους κοινόχρηστους σε χώρους

αποκλειστικής χρήσης από αυτούς. Δικαιώματα των θιγομένων συνιδιοκτητών.

Αδικοπραξία και αξίωση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης κατά το

άρθρο 932 ΑΚ.

Αγωγή με την οποία ζητείται η καταβολή αποζημίωσης για την παράνομη

παρακώλυση επί πολλών ετών των δικαιωμάτων των θιγομένων συνιδιοκτητών επί

των παραπάνω κοινόχρηστων χώρων. Στοιχεία για το ορισμένο : η αποζημίωση

αφορά αποκατάσταση θετικής ζημίας ή χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.

Δικαστική επιδίωξη της τροποποίησης του κανονισμού της πολυκατοικίας. Για το

ορισμένο της αγωγής πρέπει να προσδιορίζεται σ` αυτήν εάν οι ενάγοντες έχουν

την πλειοψηφία του 65% που απαιτεί το άρθρο 9 του ν. 1562/1985. Ενσταση περί

καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος των εναγόντων. Απορριπτέα ως ουσία

αβάσιμη. Περιστατικά.

Στην ειδική διαδικασία των άρθρων 647 επ. ΚΠολΔ αποτελούν νόμιμα αποδεικτικά

μέσα και τα έγγραφα που δεν πληρούν τους όρους του νόμου.

Βλ. ενημερωτικό σημείωμα Γιάννη Κωστόπουλου στην ΕΔΙΚΠΟΛ.

ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ 1174/2008

Πρόεδρος: Ερωτόκριτος Καλούδης.

Εισηγητής: Κων/νος ΜΠΑΛΝΤΑΣ, Εφέτης.

Δικηγόροι: Μιχ. Μηλιάς - Αργείτης, Αλεξ. Μάνου.

Κατά τα άρθρα 112 § 2, 118 § 4 και 216 ΚΠολΔ το δικόγραφο της αγωγής, πρέπει

να περιέχει (με ποινή το απαράδεκτο που εξετάζεται αυτεπαγγέλτως) εκτός των

άλλων στοιχείων, και ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς, που

συντελείται με την ευκρινή παράθεση όλων των πραγματικών γεγονότων, όσα κατά

νόμο είναι αναγκαία προς στήριξη του αξιουμένου δικαιώματος (ΑΠ 305/2001 Δνη

42.1325, ΑΠ 1505/1998 ΔΕΝ 1999.94, ΑΠ 915/1980 ΝοΒ 1981.296).

Η αναγραφή των πραγματικών περιστατικών είναι απαραίτητη, για να μπορέσει ο

εναγόμενος να αμυνθεί, όσο και το δικαστήριο να κρίνει το νόμω βάσιμο της

αγωγής και να διατάξει τις επιβαλλόμενες αποδείξεις (βλέπε, Κεραμέα, Αστικό

Δικονομικό Δίκαιο 1986, παρ. 75, σελ. 204-205, ΑΠ 438/2001 Δνη 2002.381, ΑΠ

638/1992 ΕλΔ 35.86, ΑΠ 171/1991 ΕΕΔ 51.556).

Η μη τήρηση των διατάξεων αυτών επάγεται ακυρότητα του δικογράφου της αγωγής

λόγω αοριστίας (ΑΠ 365/2000 Δνη 42.1301, ΑΠ 412/1989 Δνη 28.440).

Ειδικότερα δε, για να είναι ορισμένο το δικόγραφο της αγωγής συνιδιοκτήτη

ακινήτου, για την προσβολή δικαιωμάτων του από άλλον συγκύριο επί των

κοινοχρήστων πραγμάτων της συνιδιοκτησίας απαιτείται να διαλαμβάνονται σ`

αυτήν, όλα τα περιστατικά που θεμελιώνουν την αξίωση του, τόσο ως προς την

ύπαρξη της παραβίασης όσο και ως προς το είδος και την έκταση των

προσβαλλόμενων δικαιωμάτων του επί του κοινοκτήτου και κοινοχρήστου

πράγματος, προκειμένου να είναι εφικτή η οριοθέτηση τους σε περίπτωση

παραδοχής της αγωγής η εκτέλεση της αποφάσεως (βλέπε ΑΠ 4/2007, Τράπεζα

Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ).

Στην προκειμένη περίπτωση, η από 9.3.2006 αγωγή των εναγόντων Θ.Π., Δ.Π. και

Μ.Μ., με την οποία σύμφωνα με όσα ανωτέρω εξετέθησαν, ζήτησαν: α) Να

απαγορευθεί στους εναγομένους (της αγωγής αυτής) να καταλαμβάνουν τους

κοινόχρηστους χώρους της πιλοτής και του ακαλύπτου χώρου της πολυκατοικίας,

με την στάθμευση σ` αυτούς αυτοκινήτων και μοτοποδηλάτων β) να υποχρεωθούν να

τους καταβάλουν το ποσόν των 1.500 ΕΥΡΩ ο καθένας τους ως αποζημίωση, για την

επί πολλά έτη παράνομη παρακώλυση εκ μέρους τους των δικαιωμάτων τους επί των

κοινοχρήστων τμημάτων της πιλοτής και του ακαλύπτου χώρου της πολυκατοικίας

επί των οποίων δεν τους είχε από τον Κανονισμό παραχωρηθεί η αποκλειστική

χρήση γ) να υποχρεωθούν στην τροποποίηση του κανονισμού ως προς τις θέσεις

στάθμευσης σε περίπτωση που ήθελε κριθεί ότι, ως προς τούτο, ο υπάρχων

Κανονισμός είναι ανεφάρμοστος και μη λειτουργικός, αυτή (η αγωγή):

α) ως προς το κονδύλιο της αποζημίωσης είναι απορριπτέα ως αόριστη, καθόσον

δεν προσδιορίζεται καθόλου στην αγωγή σε τι συνίσταται η αιτουμένη λόγω της

επικαλούμενης εδώ αδικοπραξίας (βλ. ΑΠ 163/1994 ΕλΔ 36.174) αποζημίωση των

1.500 ΕΥΡΩ, δηλαδή αν αφορά αποκατάσταση θετικής ζημιάς ή χρηματική

ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης β) ως προς το αίτημα της τροποποίησης του

Κανονισμού, ομοίως η αγωγή είναι απορριπτέα ως αόριστη, καθόσον σ` αυτήν δεν

εκτίθεται ότι οι ενάγοντες συγκύριοι, έχουν την πλειοψηφία τουλάχιστον των

65% των συγκυρίων, κατ` άρθρο 9 του ν. 1562/1992.

Η εκκαλουμένη συνεπώς που απέρριψε τα άνω αγωγικά αιτήματα ως αόριστα αλλά με

εν μέρει διαφορετική ή και ελλιπή αιτιολογία η οποία αντικαθίσταται και

συμπληρώνεται με την παρούσα (άρθρο 534 ΚΠολΔ), ορθά τις προεκτεθείσες

διατάξεις ερμήνευσε και εφάρμοσε, οι περί τούτου δε αιτιάσεις που

διαλαμβάνονται στην από 7.9.2007 έφεση είναι απορριπτέες ως αβάσιμες, γ) Η

αγωγή όμως ως προς το αίτημα της απαγόρευσης των εναγομένων να καταλαμβάνουν

με τα αυτοκίνητα τους χώρους εκ της πιλοτής και του ακαλύπτου πέραν εκείνων

που με την πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας και κανονισμού πολυκατοικίας

έχουν δικαίωμα αποκλειστικής χρήσεως, είναι αρκούντως ορισμένη, γιατί

διαλαμβάνει όλα τα απαιτούμενα κατά το νόμο για τη θεμελίωση της πραγματικά

περιστατικά, με συγκεκριμένη εξειδίκευση.

Ειδικότερα δε στην αγωγή αναφέρονται, τα συγκεκριμένα τμήματα από τον χώρο

της πιλοτής και του ακαλύπτου χώρου της πολυκατοικίας και το εμβαδό αυτών που

καταλαμβάνονται από τους εναγομένους, με την στάθμευση σ` αυτούς (χώρους)

αυτοκινήτων τους. Η εκκαλουμένη συνεπώς που έκρινε αόριστη την αγωγή ως προς

το αίτημα αυτό, έσφαλε κατά τον βάσιμο περί τούτου λόγο της από 7.9.2007

έφεσης.

Πρέπει λοιπόν αυτή να γίνει δεκτή, να εξαφανισθεί κατά τούτο η εκκαλουμένη,

να κρατηθεί η υπόθεση και η από 25.10.2005 αγωγή, η οποία κατά το αίτημα αυτό

είναι νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 2, 3 § 1, 5, 13 και 14

του ν. 3741/1929, 1002, 1117 ΑΚ, 947 § 1 ΚΠολΔ και να ερευνηθεί περαιτέρω για

να κριθεί αν και από ουσιαστική άποψη είναι βάσιμη.

Από... όλα ανεξαιρέτως τα λοιπά έγγραφα που επικαλούνται και προσκομίζουν οι

διάδικοι, έστω κι αν δεν πληρούν τους όρους του νόμου (άρθρο 650 § 1 ΚΠολΔ,

ΩλΑΠ 13/1998 ΕΔΠ 1999.81, ΑΠ 152/2002 Δνη 43.1357, ΑΠ 675/2003, Δνη

2003.772) και δεν κατονομάζονται ένα προς ένα (ΑΠ 540/1987 Δνη 1987.827), την

από 16.11.2006 Τεχνική Έκθεση του πολιτικού μηχανικού Ν.Α., εκτιμώμενη

ελευθέρως από το Δικαστήριο (άρθρο 390 ΚΠολΔ), λαμβανομένων δε υπ` όψιν και

των διδαγμάτων της κοινής πείρας (άρθρο 336 § 4 ΚΠολΔ), αποδείχτηκαν πλήρως

τα εξής πραγματικά γεγονότα:

Με την υπ` αριθ. 42885/11.9. 1986 πράξη συστάσεως οριζοντίων ιδιοκτησιών, του

συμβολαιογράφου Αθηνών Γ.Μ., που νόμιμα έχει μεταγραφεί, συστήθηκαν

οριζόντιες ιδιοκτησίες σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ

και του ν. 3741/1929, επί οικοπέδου, που βρίσκεται στο Γαλάτσι Αττικής και

επί της οδού Ν. επί του οποίου ανεγέρθηκε πολυώροφη οικοδομή (πολυκατοικία).

Επί της οικοδομής αυτής: α) η ενάγουσα και εναγομένη Μ.Π. είναι κυρία της

οριζόντιας ιδιοκτησίας (διαμερίσματος) υπό τα στοιχεία Β-1, β) οι δεύτερος

και τρίτη των εναγομένων Κ.Ζ. και Ο.Ζ., συγκύριοι του υπό στοιχεία Γ-2

διαμερίσματος, η τετάρτη των εναγόντων και εναγομένη Ζ.Κ. κυρία του υπό

στοιχεία Γ-1 διαμερίσματος δ) οι πέμπτος και έκτος των εναγόντων και

εναγομένων Γ.Σ. και Π.Σ. συγκύριοι του υπό στοιχεία Δ-2 διαμερίσματος, ε) η

έβδομη των εναγόντων και εναγομένη Μ.Δ. κυρία του υπό στοιχεία Δ-1

διαμερίσματος και στ) ο όγδοος των εναγόντων και εναγόμενος, Α.Σ. κύριος της

υπό στοιχεία Γ-1 οριζόντιας ιδιοκτησίας (διαμερίσματος).

Στην ίδια δε πολυκατοικία οι εναγόμενοι και ενάγοντες Θ.Π., Δ.Π. και Μ.Μ.,

είναι, οι δύο πρώτοι εξ αυτών συγκύριοι εξ αδιαιρέτου της υπό στοιχεία Α-2

οριζόντιας ιδιοκτησίας (διαμερίσματος), η δε τρίτη εξ αυτών, κυρία της

οριζόντιας ιδιοκτησίας της υπό τα στοιχεία Α-1.

Στην προαναφερόμενη πράξη σύστασης κανονισμού πολυκατοικίας, προβλέφθηκε η

δημιουργία έξι (6) χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων, οι οποίοι εμφαίνονται στο

προσαρτημένο (στη συστατική πράξη) από Νοεμβρίου 1985 σχεδιάγραμμα κάτοψης

του αρχιτέκτονα μηχανικού Κ.Φ. με αριθμούς 1, 2, 3, 4, 5 και 6 και βρίσκονται

στον κοινόκτητο και κοινόχρηστο χώρο της πιλοτής της πολυκατοικίας.

Οι εν λόγω δε χώροι στάθμευσης, όπως εκατέρωθεν συνομολογείται, με την ως άνω

πράξη σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας, παραχωρήθηκαν κατ` αποκλειστική χρήση,

στην πρώτη των προαναφερόμενων εναγόντων ο υπ` αριθμόν 4, στους δεύτερο και

τρίτη ο υπ` αριθμόν 5, στην τέταρτη ο υπ` αριθμόν 2, στους πέμπτο και έκτο ο

υπ` αριθμόν 1, στην έβδομη ο υπ` αριθμόν 6 και στον όγδοο εξ αυτών ο υπ`

αριθμόν 3 χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Το δικαίωμα δε αποκλειστικής χρήσης

των ως άνω έξι (6) θέσεων στάθμευσης στον χώρο της πιλοτής, των

προαναφερόμενων εναγόντων και εναγομένων, έχει αμετάκλητα αναγνωρισθεί με την

υπ` αριθ. 5108/1997 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, η οποία εξαφάνισε την υπ`

αριθ. 2156/1996 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που είχε

εκδοθεί επί της από 12.7.1994 αγωγής των νυν εναγομένων και εναγόντων Θ.Π.,

Δ.Π. και Μ.Μ.

Με την ίδια δε ως άνω απόφαση αυτού του Δικαστηρίου, αναγνωρίστηκε επίσης ότι

ο λοιπός - εκτός των ως άνω 6 χώρων στάθμευσης της πιλοτής της πολυκατοικίας

χώρος - είναι κοινόκτητος και κοινόχρηστος.

Περαιτέρω, από τα αυτά ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχτηκε ότι οι

προαναφερόμενοι ενάγοντες και εναγόμενοι συνιδιοκτήτες σταθμεύουν τα

αυτοκίνητα τους ακριβώς στις θέσεις στάθμευσης που κατά την πράξη σύστασης

οριζόντιας ιδιοκτησίας και κανονισμό πολυκατοικίας έχουν δικαίωμα

αποκλειστικής χρήσης χωρίς να καταλαμβάνουν επί πλέον τετραγωνικά μέτρα επί

του ακαλύπτου κοινοχρήστου χώρου της πολυκατοικίας.

Οι ως άνω δε έξι (6) θέσεις στάθμευσης, διαστάσεων 5,55 τ.μ. Χ 2,75 μ. οι υπ`

αριθ. 1,2,5 και 6 και 5,00 Χ 3 μ., οι υπ` αριθ. 3 και 4 (συνολικού εμβαδού 90

τ.μ.) (βλέπε προσαρτημένο στην πράξη συστάσεως και κανονισμού πολυκατοικίας

σχεδιάγραμμα του αρχιτέκτονος μηχανικού Κ.Φ.) πλήρως επαρκούν για την

στάθμευση των οχημάτων όλων των ως άνω συνιδιοκτητών, οι οποίοι έχουν

δικαίωμα αποκλειστικής χρήσεως αυτών, και κανένας συνεπώς λόγος δεν υπάρχει,

ώστε για την στάθμευση των οχημάτων τους να καταλαμβάνουν επί πλέον

κοινόχρηστο χώρο της συνιδιοκτησίας, είτε κατά μήκος είτε κατά πλάτος των εν

λόγω θέσεων στάθμευσης.

Αλλωστε είναι και πρακτικά αδύνατη η κατάληψη επί πλέον χώρου προς την πίσω

πλευρά του πίσω ακαλύπτου τμήματος της πολυκατοικίας, καθ` όσον μεταξύ αυτού

και των ορίων των θέσεων στάθμευσης υπάρχει τοίχος, και ο ακάλυπτος αυτός

χώρος είναι υπερυψωμένος, και διαμορφωμένος σήμερα ως χώρος πρασίνου.

Επομένως απορριπτέοι ως αβάσιμοι είναι οι ισχυρισμοί των ως άνω εναγομένων

και εναγόντων ότι οι συνιδιοκτήτες στους οποίους έχει παραχωρηθεί η χρήση των

αριθ. 2, 3, 4 και 5 χώρων στάθμευσης κατά την στάθμευση των αυτοκινήτων τους,

καταλαμβάνει ο καθένας τους επί πλέον χώρο, που ανήκει στον κοινόχρηστο πίσω

ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας.

Το αυτό απορριπτέοι ως αβάσιμοι είναι και οι ισχυρισμοί τους σύμφωνα με τους

οποίους τα αυτοκίνητα που σταθμεύουν στις ανωτέρω με αριθμούς 2, 3, 4 και 5

θέσεις στάθμευσης, αναγκάζονται κατά την στάθμευση τους, να εισέλθουν κατά

1,20 μέτρα επί του ακαλύπτου τμήματος του οικοπέδου, γιατί δεν μπορεί να

υπάρξει ο ανάλογος διάδρομος διέλευσης των αυτοκινήτων για τη διενέργεια των

αναγκαίων ελιγμών.

Ομοίως απορριπτέος τυγχάνει και ο έτερος ισχυρισμός τους σύμφωνα με τον οποίο

οι δικαιούχοι της υπ` αριθ. 1 θέσεως στάθμευσης ως και της αριθ. 6 θέσεως

σταθμεύουν τα αυτοκίνητα τους κατά το δοκούν και κατά παράβαση των ορισθέντων

ορίων και επιφάνειας, αφού όπως προεξετέθη και οι ως άνω θέσεις στάθμευσης (1

και 6) επαρκούν πλήρως για τη στάθμευση των οχημάτων τους, ενώ περαιτέρω

σύμφωνα με το ως άνω σχεδιάγραμμα, δεν υπάρχουν άλλοι ελεύθεροι χώροι είτε

επί της πιλοτής, είτε επί του ακαλύπτου τμήματος του οικοπέδου, που να

μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων.

Αλλωστε το γεγονός, ότι οι δημιουργηθείσες ως άνω με την συστατική της

οροφοκτησίας πράξη έξι θέσεις στάθμευσης - και όπως αυτές αποτυπώνονται στο

προαναφερόμενο σχεδιάγραμμα - πλήρως επαρκούν για τη στάθμευση των

αυτοκινήτων των δικαιούχων συνιδιοκτητών, ώστε να μην παρίσταται ανάγκη να

καταλαμβάνουν και επί πλέον αυτών χώρο, του ακαλύπτου ή της πιλοτής,

επιβεβαιώνεται και από την κατάθεση του, με την επιμέλεια των εναγομένων και

εναγόντων, εξετασθέντος στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου μάρτυρος,

σύμφωνα με τον οποίο "οι θέσεις πάρκινγκ χωράνε τα αυτοκίνητα των

ιδιοκτητών".

Αν το αντίθετο συνέβαινε, οι ως άνω εναγόμενοι οπωσδήποτε αμέσως θα είχαν

αντιδράσει και δεν θα ανέμεναν να παρέλθει μια εικοσαετία επιπλέον, για να

αντιληφθούν ότι οι χώροι των θέσεων στάθμευσης δεν επαρκούν για τη στάθμευση

των αυτοκινήτων των δικαιούχων, και ότι οι τελευταίοι κατά την χρησιμοποίηση

τους καταλαμβάνουν επί πλέον χώρο από τον κοινόχρηστο (της πιλοτής ή του

ακαλύπτου), είτε κατά μήκος είτε κατά πλάτος των θέσεων αυτών.

Τέλος δεν αποδεικνύεται και ο έτερος ισχυρισμός των ως άνω εναγομένων και

εναγόντων ότι οι ενάγοντες και εναγόμενοι συνιδιοκτήτες - δικαιούχοι των εν

λόγω θέσεων στάθμευσης στον χώρο της πιλοτής - σταθμεύουν οι ίδιοι, συγγενικά

ή και φιλικά τους πρόσωπα, μοτοποδήλατα ή αυτοκίνητα, σε κοινόκτητους και

κοινόχρηστους χώρους της πιλοτής, που δεν έχουν συμφωνηθεί και δεν

προβλέπονται ως χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων.

Τέτοια δε περιστατικά ούτε και ο ως άνω με την επιμέλεια των τριών εναγομένων

και εναγόντων, εξετασθείς πρωτοδίκως μάρτυρας, δεν κατέθεσε.

Εφόσον λοιπόν οι ως άνω ενάγοντες και εναγόμενοι σταθμεύουν τα αυτοκίνητα

τους στους χώρους στάθμευσης της πιλοτής, όπως αυτοί αποτυπώνονται στο από

Νοεμβρίου 1995 σχεδιάγραμμα του αρχιτέκτονα - μηχανικού Κ.Φ., δεν συντρέχει

λόγος να γίνει χάραξη και αποτύπωση των έξι (6) ως άνω θέσεων στάθμευσης επί

του δαπέδου της πιλοτής από άλλον αρχιτέκτονα - μηχανικό.

Παρά δε το γεγονός ότι οι ως άνω τρεις εναγόμενοι (της από 25.10.2005

αγωγής), επί του χώρου της πιλοτής της πολυκατοικίας, που απομένει μετά την

παραχώρηση - με την πράξη σύστασης - στους προαναφερόμενους 8 συνιδιοκτήτες,

του δικαιώματος αποκλειστικής χρήσεως των έξι (6) χώρων στάθμευσης στον χώρο

της πυλωτής, κανένα απολύτως δικαίωμα αποκλειστικής χρήσεως δεν έχουν - καθ`

όσον τέτοιο δεν τους παραχωρήθηκε με την συστατική της οροφοκτησίας πράξη,

ούτε δε και με μεταγενέστερη όλων των συνιδιοκτητών συμφωνία περιβληθείσα τον

τύπο του συμβολαιογραφικού εγγράφου απέκτησαν - στις 4.7.2005, ως και οι

ίδιοι με την από 9.3.2006 αγωγή τους συνομολογούν, κατέλαβαν αυθαίρετα

τμήματα του κοινοκτήτου και κοινοχρήστου χώρου της πιλοτής, και έκτοτε

χρησιμοποιούν αυτά για την στάθμευση αυτοκινήτων.

Ειδικότερα δε η θυγατέρα των δύο πρώτων εναγομένων, με προτροπή τους

σταθμεύει το υπ` αριθ. κυκλοφορίας ...... ΙΧΕ αυτοκίνητο της, τύπου NISSAN

MICRA, στον κοινόχρηστο και κοινόκτητο χώρο της πιλοτής που βρίσκεται ανάμεσα

στους υπ` αριθ. 2 και 1 χώρους στάθμευσης, η αποκλειστική χρήση των οποίων,

κατά τα προεκτεθέντα ανήκει στην τετάρτη και στους πέμπτο και έκτο των

εναγόντων. Ο χώρος που καταλαμβάνει το ως άνω αυτοκίνητο, έχει επιφάνεια 8

τ.μ. και συνορεύει βόρεια με τον αριθ. 2 χώρο στάθμευσης, ανατολικά με την

εξωτερική γραμμή του οικοπέδου της πολυκατοικίας, και δυτικά με φρέαρ

ανελκυστήρα, εξωτερικό τοίχο της πολυκατοικίας, και λοιπό ακάλυπτο χώρο του

οικοπέδου (καταλαμβάνει και τμήμα της αριθ. 1 θέσης).

Μάλιστα δε, όταν ο ως άνω χώρος στάθμευσης είναι κενός σταθμεύει το

αυτοκίνητο της εν μέρει στον εν λόγω χώρο στάθμευσης, επί πλευράς μήκους 3 μ.

και πλάτους 2 μ. (ήτοι 6 τ.μ.). Σταθμεύοντας ως άνω η θυγατέρα των δύο πρώτων

των εναγομένων, ανάμεσα στους αριθ. 2 και 1 χώρους στάθμευσης, καθιστά

αδύνατη την είσοδο και έξοδο του αυτοκινήτου της τετάρτης των εναγόντων από

τον αριθ. 2 χώρο στάθμευσης, επί του οποίου έχει δικαίωμα αποκλειστικής

χρήσης.

Εξάλλου, η τρίτη των εναγομένων (Μ.Μ.) σταθμεύει καθημερινά το υπ` αριθ.

κυκλοφορίας ......... αυτοκίνητο της, τύπου TOYOTA YARIS, στον κοινόκτητο και

κοινόχρηστο χώρο, που βρίσκεται μπροστά από τον αριθ. 6 χώρο στάθμευσης

αυτοκινήτου η αποκλειστική χρήση του οποίου ως άνω ανήκει στην έβδομη των

εναγόντων. Ο χώρος που καταλαμβάνει το ως άνω αυτοκίνητο, έχει επιφάνεια 8

τ.μ. και συνορεύει, βόρεια με τον αριθ. 6 χώρο στάθμευσης, νοτιοανατολικά με

χώρο πρασίνου και είσοδο της πολυκατοικίας, και δυτικά με την εξωτερική

γραμμή του οικοπέδου αυτής (πολυκατοικίας).

Σταθμεύοντας κατά τον τρόπο αυτό το αυτοκίνητο της η τρίτη των εναγομένων,

παρεμποδίζει όλα τα αυτοκίνητα των εναγόντων κατά την είσοδο και έξοδό τους

από τους αριθ. 1, 2, 3, 4, 5 και 6 χώρους στάθμευσης, καθόσον η είσοδος και

έξοδος των αυτοκινήτων από τους χώρους αυτούς βρίσκεται - παραπλεύρως του

κοινοχρήστου χώρου, στον οποίο η τρίτη των εναγομένων σταθμεύει το αυτοκίνητο

της.

Και ναι μεν, ο νόμος ορίζει, ότι έκαστος των συνιδιοκτητών, δικαιούται να

κάνει απόλυτη χρήση των κοινών πραγμάτων, πλην όμως η άσκηση αυτού του

δικαιώματος, τελεί υπό την απαραίτητη προϋπόθεση και αναγκαίο όρο, ότι δεν θα

βλάπτονται τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών (άρθρο 5 περιπτ. α ν.

3741/1929), πράγμα το οποίο εν προκειμένω δεν συμβαίνει, αφού ως προεξετέθη

με τις ως άνω ενέργειες τους, οι ενάγοντες παρεμποδίζονται στην άσκηση του

δικαιώματος τους, να κάνουν αποκλειστική χρήση των ως άνω χώρων στάθμευσης,

αλλά και να χρησιμοποιούν και εκείνοι ελεύθερα εκτός των προαναφερομένων 6

χώρων στάθμευσης κοινόκτητο και κοινόχρηστο τμήμα της πιλοτής.

Αλλά και στον κανονισμό της πολυκατοικίας αντιβαίνουν οι ως άνω ενέργειες των

τριών εναγομένων, καθόσον από αυτόν "απαγορεύεται απολύτως εις έκαστον κατ`

ιδίαν συνιδιοκτητών διηρημένης ιδιοκτησίας της πολυκατοικίας, πάσα μεταβολή,

μεταρρύθμισις, επισκευή ή οιασδήποτε φύσεως ενέργεια, επί των κοινοχρήστων

και κοινοκτήτων χώρων, πραγμάτων και εγκαταστάσεων της πολυκατοικίας...

ανεξαρτήτως εάν επάγεται βλάβη εις τα συμφέροντα των λοιπών συνιδιοκτητών..."

(βλέπε άρθρο 5 Κανονισμού).

Για τις ως άνω ενέργειες των τριών εναγομένων και εναγόντων, την αυθαίρετη

δηλαδή στάθμευση των αυτοκινήτων τους στον κοινόκτητο και κοινόχρηστο χώρο

της πολυκατοικίας, οι οποίες (ενέργειες) μεταβάλλουν τον προορισμό των

συγκεκριμένων τμημάτων της πιλοτής - όπου σταθμεύουν τα αυτοκίνητα τους - από

χώρο κοινόχρηστο σε χώρο αποκλειστικής χρήσης αυτών, χωρίς προς τούτο να

έχουν τέτοιο δικαίωμα από την συστατική της οροφοκτησίας πράξη, οι ενάγοντες

και εναγόμενοι συνιδιοκτήτες, ως βλαπτόμενοι στην ελεύθερη χρήση των ως άνω

κοινοκτήτων και κοινοχρήστων τμημάτων της πιλοτής, αμέσως εναντιώθηκαν.

Συγκεκριμένα, στις 12.7.2005, επέδωσαν στους ανωτέρω τρεις (3) εναγομένους

και ενάγοντες την από 7.7.2005 εξώδικη δήλωση - διαμαρτυρία και εκάλεσαν

αυτούς να παύσουν να σταθμεύουν τα αυτοκίνητα τους στους προαναφερόμενους

κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους της πιλοτής (βλέπε αριθ.

3650/12.7.2005, 3651/12.7.2005 και 3652/12.7. 2005 εκθέσεις επίδοσης του

δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών Μ.Ε.).

Οι εναγόμενοι όμως παρά την ως άνω όχληση τους εκώφευσαν, με αποτέλεσμα οι

βλαπτόμενοι ενάγοντες και εναγόμενοι να προσφύγουν στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών

Αθηνών και στο οικείο Αστυνομικό Τμήμα, προκειμένου να καταγγείλουν το ως άνω

περιστατικό (βλέπε αυτό έγγραφο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών προς το AT

Πατησίων, αριθ. 1020/2/2923/1.10.2005 και 1020/ 472-2/28.9.2005 αποσπάσματα

ημερήσιου δελτίου οχήματος της 19.9.2005 του ως άνω Αστυνομικού Τμήματος).

Περαιτέρω, εφόσον οι προαναφερόμενες ενέργειες των ως άνω τριών εναγομένων

συνιδιοκτητών (Θ.Π., Δ.Π., και Μ.Μ.) παρεμποδίζουν τους ενάγοντες

συνιδιοκτήτες της από 25.10.2005 αγωγής, τόσο στην αποκλειστική χρήση των

χώρων στάθμευσης όσο και στην χρήση των ως άνω κοινοκτήτων και κοινοχρήστων

χώρων της συνιδιοκτησίας και παραβλάπτουν τα δικαιώματα τους ως προς αυτά,

ανεξάρτητα από την αθέτηση του κανονισμού της πολυκατοικίας εκ μέρους των

συνιδιοκτητών αυτών, συνεπεία των ανωτέρω ενεργειών τους, αυτές συνιστούν και

παράνομες πράξεις ως αντικείμενες στις προπαρατεθείσες διατάξεις των άρθρων

1, 3 § 1, 2, 5 εδαφ. α` του ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ, καθ

όσον παράνομη πράξη συνιστά η προσβολή με τη συμπεριφορά του δράστη (πράξη ή

παράλειψη) δικαιώματος του παθόντος, προστατευόμενου από το νόμο (ΑΠ 50/2002

Δνη 2002.700 ΑΠ 1760/200 Δνη 43.1350).

Οι ως άνω εναγόμενοι, μολονότι γνωρίζουν το παράνομο και ανεπίτρεπτο των ως

άνω ενεργειών τους, εντούτοις, αποσκοπώντας στα ωφελήματα που θα έχουν ως

ιδιοκτήτες των προαναφερομένων οριζοντίων ιδιοκτησιών τους και παραβλέποντας

τις δυσμενείς συνέπειες που θα έχει αυτό για τους υπολοίπους συνιδιοκτήτες,

από πρόθεση προβαίνουν στις προαναφερόμενες ενέργειες, με αποτέλεσμα να

βλάπτουν κατά τα ανωτέρω τους ενάγοντες συνιδιοκτήτες, σε τρόπο ώστε, πέραν

από την αθέτηση εκ μέρους τους του Κανονισμού της πολυκατοικίας, συνεπεία των

ιδίως ως άνω πράξεων, να υφίσταται και αδικοπραξία κατά την έννοια των

διατάξεων του άρθρου 914 ΑΚ εις βάρος των εναγόντων συνιδιοκτητών.

Εκ του λόγου δε τούτου οι θιγόμενοι συνιδιοκτήτες εκτός των αξιώσεων τους,

των επί του κανονισμού θεμελιουμένων, θεμελιώνουν επίσης και αξιώσεις εξ

αδικοπραξίας εντεύθεν δε και αξίωση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής

βλάβης (άρθρο 932 ΑΚ, ΟλΑΠ 1760/2001 Δνη 43.1350).

Aπό τα αυτά ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχτηκε ότι η προαναφερόμενη παράνομη

και υπαίτια συμπεριφορά των εναγομένων έχει προκαλέσει στους ενάγοντες

συνιδιοκτήτες έντονη δυσαρέσκεια, αγανάκτηση, ανησυχία και στενοχώρια. Και

τούτο γιατί δεν μπορούσαν να διενεργούν τους απαραίτητους ελιγμούς με

ευκολία, προκειμένου να εισέρχονται στους χώρους στάθμευσης, που ο καθένας

τους έχει στην πιλοτή, και αντιστρόφως, δεν μπορούσαν εύκολα να εξέλθουν, ενώ

άλλες φορές κατέστη αδύνατη η μετακίνηση των αυτοκινήτων τους λόγω της

αυθαίρετης στάθμευσης των αυτοκινήτων αυτών (εναγομένων) στον χώρο της

πιλοτής.

Επίσης δεν μπορούσαν, εξερχόμενοι των αυτοκινήτων τους στους χώρους

στάθμευσης - όπου είχαν την αποκλειστική χρήση - να μετακινούνται εύκολα στον

υπόλοιπο ελεύθερο χώρο της πιλοτής, πολλές φορές μάλιστα, κρατώντας διάφορα

αντικείμενα να μεταβούν ευχερώς στην είσοδο της πολυκατοικίας, ούτε ακόμη και

στο χώρο πρασίνου, έμπροσθεν της πολυκατοικίας.

Εντεύθεν δε, οι ενάγοντες και εναγόμενοι συνιδιοκτήτες εκ της προεκτεθείσης

υπαιτίου και παρανόμου συμπεριφοράς των εναγομένων υπέστησαν ηθική βλάβη, για

την αποκατάσταση της οποίας δικαιούνται χρηματικής ικανοποιήσεως.

Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας όπως

ανωτέρω περιγράφονται, το είδος και την έκταση των προσβολών, που οι

ενάγοντες συνιδιοκτήτες υπέστησαν, τη βαρύτητα του πταίσματος των εναγομένων

(δόλος), την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των μερών, κρίνει ότι σε

καθέναν εκ των εναγόντων συνιδιοκτητών πρέπει να επιδικασθεί ως χρηματική

ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το ποσόν των 250 ΕΥΡΩ.

Τέλος, από τα αυτά ως άνω αποδεικτικά μέσα δεν αποδείχτηκε ότι η άσκηση του

ένδικου δικαιώματος των εναγόντων υπερβαίνει τα όρια, τις αρχές και τους

φραγμούς που το άρθρο 281 ΑΚ θέτει, κατά την ενάσκηση των δικαιωμάτων.

Η εκ μέρους δε των εναγομένων αυθαίρετη κατάληψη τμημάτων, του κοινοχρήστου

χώρου της πολυκατοικίας, που κατά τα προεκτεθέντα παρεμποδίζει τους ενάγοντες

συνιδιοκτήτες να χρησιμοποιούν τις θέσεις στάθμευσης επί των οποίων κατά την

πράξη σύστασης και τον κανονισμό πολυκατοικίας έχουν δικαίωμα αποκλειστικής

χρήσεως, προκάλεσε την άμεση αντίδραση τους με την αποστολή ως άνω στους

εναγομένους εξωδίκου καθώς και με προσφυγή τους στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών

Αθηνών και το οικείο Αστυνομικό Τμήμα.

Ουδεμία λοιπόν ολιγωρία των εναγόντων συνιδιοκτητών υπήρξε από την ως άνω

αντίθετη προς τον κανονισμό της πολυκατοικίας και το νόμο (3741/1929)

ενέργεια των εναγομένων, η οποία εκτός των ανωτέρω συνιστά και μεταβολή του

προορισμού των υπ` αυτών αυθαιρέτως καταληφθέντων τμημάτων της πιλοτής, από

κοινοχρήστους χώρους της συνιδιοκτησίας σε χώρους αποκλειστικής χρήσεως,

χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα.

Ενόψει των ανωτέρω η επί του άρθρου 281 ΑΚ ερειδομένη ένσταση των εναγομένων

είναι απορριπτέα ως κατ` ουσίαν αβάσιμη.

Συνακολούθως η από 9.3.2006 αγωγή των εναγόντων και εναγομένων, Θ.Π., Δ.Π.

και Μ.Μ. πρέπει να απορριφθεί και να καταδικαστούν οι ενάγοντες λόγω της

ήττας τους στην δικαστική δαπάνη των εναγομένων της αγωγής αυτής (άρθρα 176,

183, 191 § 2 και 591 § 1 ΚΠολΔ) κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.

Περαιτέρω το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δεχόμενο εν μέρει την από 25.10.2005

αγωγή, απαγόρευσε στους εναγομένους της αγωγής αυτής να σταθμεύουν τα

αυτοκίνητα τους στους χώρους της πιλοτής που αυθαιρέτως κατέλαβαν από

4.7.2005 και απείλησε κατ` αυτών χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση, ορθά

τις προπαρατεθείσες διατάξεις ερμήνευσε και εφάρμοσε, οι δε περί του

αντιθέτου αιτιάσεις που διαλαμβάνονται στην από 7.7.2007 έφεση των εναγόντων

είναι απορριπτέες ως αβάσιμες.

Η εκκαλουμένη όμως, η οποία δεν επεδίκασε τους ενάγοντες της από 25.10.2005

αγωγής χρηματική ικανοποίηση, αν και στο σκεπτικό της δέχτηκε ότι αυτοί

υπέστησαν ηθική βλάβη συνεπεία της αναφερομένης σ` αυτήν (εκκαλουμένη)

αδικοπρακτικής συμπεριφοράς των εναγομένων, έσφαλε κατά τα βασίμως

υποστηριζόμενα με το σχετικό λόγο της από 10.9.2007 εφέσεως.

Πρέπει λοιπόν να γίνει δεκτή κατά τούτο η έφεση, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη

κατ` αυτό το κεφάλαιο (χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω ηθικής βλάβης) ως και τη

διάταξη περί δικαστικής δαπάνης, να κρατηθεί η υπόθεση και να ερευνηθεί η από

25.10.2005 αγωγή ως προς το άνω κεφάλαιο.

Πρέπει λοιπόν, να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή κατά τούτο, να υποχρεωθούν οι

εναγόμενοι να καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας τους σε καθέναν εκ των

εναγόντων το ποσόν των διακοσίων πενήντα (250) ΕΥΡΩ, νομιμοτόκως από της

επιδόσεως της αγωγής.

Σημειώνεται δε ότι, παρέλκει η έρευνα του πρώτου λόγου της από 10.9.2007

εφέσεως, ο οποίος αιτιάται την εκκαλουμένη για την μη απειλή ποινών για την

περίπτωση της μη συμμορφώσεως των εναγομένων στις διατάξεις αυτής, καθόσον η

εκκαλουμένη έκανε δεκτό το σχετικό αίτημα της από 25.10.2005 αγωγής και

απείλησε κατά των εναγομένων, χρηματική ποινή 1.000 ΕΥΡΩ και προσωπική

κράτηση ενός (1) μηνός για την περίπτωση της παράβασης των διατάξεων της που

αφορούν την απαγόρευση των εναγομένων να σταθμεύουν αυτοκίνητα στους

εναφερόμενους στην εκκαλουμένη, κοινοκτήτους και κοινοχρήστους χώρους της

συνιδιοκτησίας.

Τέλος, οι εναγόμενοι της ως άνω αγωγής πρέπει, λόγω της μερικής ήττας τους,

να καταδικαστούν σε μέρος της δικαστικής δαπάνης των εναγόντων, αμφοτέρων των

βαθμών δικαιοδοσίας ανάλογα με την έκταση της νίκης και ήττας κάθε διαδίκου

πλευράς (άρθρα 178 § 1, 183,191 § 2 και 591 § 1 ΚΠολΔ) κατά τα οριζόμενα

ειδικότερα στο διατακτικό.

Ν.Σ.