ΥΦ' ΟΡΩΝ ΑΠΟΛΥΣΗ

24/2014 ΕΦ ΠΕΙΡ (ΠΟΙΝ) ( 620675) (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)Έφεση κατά βουλεύματος, το οποίο απέρριψε αίτηση υφ’ όρον απολύσεως. Ληστεία από κοινού και παράνομη κατακράτηση από κοινού. Πρόσκαιρη κάθειρξη. Τυπικές προϋποθέσεις χορήγησης υφ’ όρον απολύσεως. Συμπλήρωση των 3/5 της ποινής και πραγματική έκτιση του 1/3 της ποινής. Ουσιαστικές προϋποθέσεις.

Καλή διαγωγή. Μη χορήγηση της υφ’ όρον απολύσεως στην περίπτωση της κατ’ επίφαση καλής διαγωγής. Τέλεση των ως άνω πράξεων εντός ελάχιστου χρονικού διαστήματος μετά τη λήξη χρόνου δοκιμασίας από προηγούμενη επιβληθείσα ποινή. Ωστόσο δεν διαφαίνεται βούληση του νομοθέτη να καταδύεται ο δικαστής στην «άβυσσο» της ψυχής του καταδίκου για να διαγνώσει αν η διαγωγή του ήταν καλή ή κατ’ επίφαση καλή. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να ληφθούν υπ’ όψιν στοιχεί που ανάγονται στο προ της καταδίκης χρόνο. Δέχεται την έφεση. Διατάσσει την απόλυση του καταδίκου από το σωφρονιστικό κατάστημα. Βλ. αντίθετη εισαγγελική πρόταση.Η απόφαση αυτή εισήχθη στη ΝΟΜΟΣ με επιμέλεια του συνδρομητή μας κου Σπύρου Δημητρίου, δικηγόρου Αθηνών.ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑριθμός Βουλεύματος 24/2014ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΦΕΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣΣυγκροτήθηκε από τους Δικαστές Αντώνιο Πλακίδα, Πρόεδρο Εφετών, Ασημίνα Υφαντή καιΑθανάσιο Θεοφάνη-Εισηγητή, Εφέτες.Συνήλθε στο γραφείο διασκέψεων του στις 30 Ιανουαρίου 2014, με την παρουσία και του Γραμματέα Ιωάννη Κατσινέλου, για να διασκεφθεί και να αποφασίσει για την παρακάτω ποινική υπόθεση, επί της οποίας έχει υποβληθεί σ` αυτό η υπ` αριθμ. 4/2014 έγγραφη πρόταση του Αντεισαγγελέα Εφετών Πειραιά Βασιλείου Παππαδά, η οποία έχει ως εξής:Εισάγω ενώπιον του Συμβουλίου σας, σύμφωνα με τα άρθρα 32 παρ. 1, 138 παρ. 2, 139, 316 παρ. 2, 3, 17 παρ. 1 και 481 παρ. 1 ΚΠΔ σε συνδ. με αρθρ. 17 ν. 1968/91 την υπ` αριθμ. 55/13 έφεση του καταδίκου ... ... .. .. , ήδη κρατουμένου στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού κατάτου υπ` αριθμ 45 από 13-12-13 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημ/κών Πειραιά το οποίοαπέρριψε την από 14-10-13 αίτηση του για υφ` όρον απόλυση και εκθέτω τα ακόλουθα :Κατά τη διάταξη του άρθρου 463 ΚΠΔ, το ένδικο μέσο μπορεί να ασκήσει μόνον εκείνος στον οποίον ρητά από το νόμο παρέχεται το δικαίωμα αυτό. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 17 Ν. 1968/1991: «κατά βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών που κρίνει την αίτηση για τη χορήγηση απόλυσης υπό όρο, επιτρέπεται έφεση από τον εισαγγελέα ή τον κατάδικο, εφαρμοζομένων αναλόγως των άρθρων 473 έως 476 ΚΠΔ». Η τελευταία διάταξη, ως ειδικότερη, εξακολουθεί να ισχύει και μετά την αντικατάσταση των άρθρων 477 και 478 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας από το άρθρο 24 παρ. 1 και 2 του Νόμου 3904/23.12.2010, που περιόρισε την άσκηση του ενδίκου μέσου της έφεσης κατά του βουλεύματος του συμβουλίου πλημμελειοδικών, γιατί η ρύθμιση αυτή, αφορά μόνο τον κατηγορούμενο που παραπέμπεται στο δικαστήριο για κακούργημα και για δυο αποκλειστικά λόγους: α. της απόλυτης ακυρότητας και β. της εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διάταξης. Περαιτέρω, κατά τό άρθρο 474 παρ. 1 του ΚΠΔ, με την επιφύλαξη της διάταξης της παρ. 2 του άρθρου 473, το ένδικο μέσο ασκείται με δήλωση στο γραμματέα του του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση, ή .... Αν αυτός κρατείται στη ή η δήλωση μπορεί να γίνει και σε εκείνον που τη διευθύνει. Για τη δήλωση αυτή συντάσσεται έκθεση που υπογράφεται από εκείνον που την υποβάλλει ή τον αντιπρόσωπό του (άρθρ. 465 παρ. και από εκείνον που τη δέχεται.Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η υπό κρίση έφεση είναι οικονομικώς παραδεκτή, γιατί ασκήθηκε αφενός κατά έκκλητου βουλεύματος από δικαιούμενο πρόσωπο, και αφετέρου δε, είναι εμπρόθεσμη κατ` άρθρο 473 παρ. 1 ΚΠΔ.Στη συγκεκριμένη περίπτωση, από τα σχετικά έγγραφα που συνοδεύουν την υπό κρίση αίτηση, προκύπτει ότι ο ως άνω κατάδικος ...... , κρατείται δυνάμει της υπ` αριθ. 106-107/11-4-2011 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Ναυπλίου, με την οποία του επιβλήθηκε συνολική ποινή καθείρξεως 11 ετών για ληστεία από κοινού και παράνομη κατακράτηση από κοινού, ενώ αφαιρέθηκε χρόνος προσωρινής κράτησης από 6-4-2009 έως-11-8-2009 και από 18-9-2009 έως 9-10-2009. Σημειωτέον ότι ο χρόνος προσωρινής κράτησης εμφανίζεται διακεκομμένος διότι από 2-2-2009 έως 6-4-2009 και από 11-8-2009 έως 18-9-2009 κρατήθηκε δυνάμει άλλων καταδικαστικών αποφάσεων, για τις οποίες απολύθηκε υφ` όρον και αποφυλακίστηκε τυπικά. Χρόνος έναρξης της ποινής είναι στις 9-10-2009. Επομένως μέχρι και την ημέρα σύνταξης του πίνακα υπολογισμού ποινής, δηλαδή μέχρι 22-10-2013, συνυπολογιζόμενου και του ως άνω χρόνου προσωρινής κράτησης, έχει εκτίσει ποινή 4 ετών, 5μηνών και 9 ημερών, έχοντας συμπληρώσει το 1/3 πραγματικής παραμονής στο σωφρονιστικό κατάστημα. Αν ληφθεί υπόψη και ο ευεργετικός υπολογισμός από 900 ημέρες εργασίας, έχει εκτίσει ποινή καθείρξεως 6 ετών, 10 μηνών και 29 ημερών. Κατά συνέπεια, συμπληρώνει τα 3/5 της ποινής που του επιβλήθηκε στις 19-12-2015. Το υπόλοιπο της ποινής που απομένει να εκτίσει είναι 4 έτη, 1 μήνας και 1 ημέρα.Επομένως συντρέχουν οι τυπικές προϋποθέσεις παροχής του ευεργετήματος της υπό όρους απόλυσης και κατά συνέπεια ερευνητέο είναι αν συντρέχουν και οι ουσιαστικές. Από την κρινόμενη αίτηση και τα συνημμένα σ` αυτή έγγραφα, και ειδικότερα από την βεβαίωση ηθικού ελέγχου αποσπάσματα του Βιβλίου Ηθικού Ελέγχου, προκύπτει ότι κατά τη διάρκεια της κράτησης του ο αιτών κρατούμενος ουδέποτε τιμωρήθηκε πειθαρχικά, ενώ σύμφωνα με την ιατρική γνωμάτευση του ψυχιάτρου ΚΚΚ ο αιτών, που πάσχει από αγχώδη κατάθλιψη, για την οποία του χορηγείται ειδική αγωγή, βρίσκεται σε σταθεροποιημένη κατάσταση και για το λόγο αυτό δεν κρίνεται απαραίτητη η περαιτέρω παραμονή του στο ανωτέρω Ψυχιατρείο για ιατρικούς μόνο λόγους.Βεβαίως παρατηρείται ότι ο εν λόγω κατάδικος τέλεσε την πράξη για την οποία κρατείται στις 10-3-2007, ήτοι ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά τη λήξη του χρόνου δοκιμασίας του διάρκειας 6 ετών 18 μηνών και 18 ημερών, ο οποίος έληξε στις 4-12-2006 για προηγουμένως επιβληθείσα συνολική ποινή καθείρξεως 18 ετών και 6 μηνών, για την οποία είχε κρατηθεί και απολυθεί υφ` όρον στις 18-11-1999. Η χρονική αυτή εγγύτητα μεταξύ λήξης χρόνου δοκιμασίας και τέλεσης νέας πράξης δεν δύναται να θεωρηθεί τυχαία. Η επιδεικνυόμενη εκ μέρος του αιτούντος διαγωγή κατά την έκτιση της ποινής του είναι κατ` επίφαση καλή και δεν έχει υπάρξει διαφοροποίηση της προσωπικής του κατάστασης σε τέτοιο βαθμό ώστε να δημιουργείται βάσιμη προσδοκία, ότι σε περίπτωση αποφυλάκισης του θα επανενταχθεί ομαλά στην κοινωνία και δεν θα τελέσει νέες αξιόποινες πράξεις. Γι` αυτό το λόγο καθίσταται αναγκαία η συνέχιση της κράτησης του. Κατά συνέπεια, δεν συντρέχουν οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την χορήγηση της υφ` ορον απόλυσης πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση ως ουσιαστικά αβάσιμη. Ολοι οι λόγοι έφεσης που επικαλείται είναι αβάσιμοι αφού από τα προελεχθέντα δεν ευρίσκουν έρεισμα στο αποδεικτικό υλικό.Οι λόγοι υγείας που επικαλείται είναι αλυσιτελείς αφού είναι ανεξάρτητοι των προϋποθέσεων χορηγήσεως υφ` όρον απόλυσης.Κατά συνέπεια πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση και να επικυρωθεί το βούλευμα.Τέλος να επιβληθούν σε βάρος του κατηγορουμένου τα δικαστικά έξοδα απορριπτόμενης της έφεσης του.ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩΝα απορριφθεί η από 13-12-2013 έφεση του ........ , κρατουμένου στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, κατά του υπ`αριθμ. 945/2013 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημ/κών Πειραιώς.Επικυρώνει το ανωτέρω βούλευμα ως προς όλες τις διατάξεις του.Επιβάλλει σε βάρος του ως άνω εγκαλούντος τα δικαστικά έξοδαΠειραιάς 14-1-20Ο Εισαγγελέας Εφετών
Βασίλειος ΠαππαδάςΑντ/λέας ΕφετώνΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ1. Η από 13-12-2013 (αρ. εκθ. καταθ. 55/13-12-2013) έφεση του .................. , κατοίκου Ναυπλίου Ν. Αργολίδας (................) και ήδη κρατουμένου στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, κατά του υπ` αριθμ. 945/2013 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειρατώς, τό οποίο αποφάνθηκε ότι δεν πρέπει να απολυθεί υπό τον όρο της ανακλήσεως ο, ως άνω, εκκαλών - κατάδικος, ο οποίος κρατείται με την υπ` αριθμ. 106-107/11-04-2011 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Ναυπλίου, ασκήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως (άρθρα 151, 463, 465 παρ. 1, 473 παρ. 1, 474 ΚΠΔ και 17 ν. 1968/1991). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω και από την άποψη της ουσιαστικής της βασιμότητας.2. Κατά τις διατάξεις των παραγράφων 1, 2 και 6 του άρθρου 105 ΠΚ, προκύπτει σαφώς ότι εκείνος που καταδικάστηκε μπορεί να απολυθεί υπό τον όρο της ανακλήσεως, αφού εκτίσει (μαζί με τις ημέρες που υπολογίζονται ευεργετικώς), όταν πρόκειται για πρόσκαιρη κάθειρξη, τα τρία πέμπτα (3/5) της ποινής του και έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με το ένα τρίτο (1/3) της ποινής που του επιβλήθηκε. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 106 παρ. 1 εδάφ. α` ΠΚ, η υπό τον όρο της ανακλήσεως απόλυση χορηγείται οπωσδήποτε, εκτός αν κριθεί με ειδική αιτιολογία ότι η διαγωγή του καταδίκου, κατά την έκτιση της ποινής του, καθιστά απολύτως αναγκαία τη συνέχιση της κρατήσεως του, για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν νέων αξιοποίνων πράξεων. Επομένως, μοναδικό κριτήριο για τη χορήγηση της υπό τον όρο της ανακλήσεως απολύσεως είναι η καλή ή μη διαγωγή του καταδίκου, κατά την έκτιση της ποινής του. Υποστηρίζεται ότι η υπό τον όρο της ανακλήσεως απόλυση δεν μπορεί να χορηγηθεί εάν η διαγωγή του καταδίκου υπήρξε κατ` επίφαση μόνο καλή και ότι για την αξιολόγηση της επικινδυνότητας αυτού προς τέλεση νέων αξιοποίνων πράξεων πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο χαρακτήρας του. Ομως, υπό οποιαδήποτε ερμηνευτική εκδοχή, δεν διαφαίνεται βούληση του νομοθέτη να καταδύεται ο δικαστής στη λεγομένη «άβυσσο» της ψυχής του καταδίκου για να διαγνώσει αν η διαγωγή του υπήρξε πράγματι ή κατ` επίφαση καλή (Συμβ. ΕΠ 83/1999 α` δημοσίευση στην τνπ ΝΟΜΟΣ-Αρμ 1999.854=ΑρχΝ 1999.467 με σχόλιο ΝΑΜ=ΝοΒ 1999.1187=ΠοινΔικ 1999.952= ΠοινΧρ 1999.952= Υπεράσπιση 1999.982 με παρατηρήσεις Ηλία Τομπαϊδη) σε κάθε δε περίπτωση δεν μπορεί να ληφθούν, για την αξιολόγηση της διαγωγής του καταδίκου, στοιχεία που ανάγονται στον προ της καταδίκης χρόνο και μάλιστα στην πράξη για την οποία καταδικάστηκε (Ολ. ΑΠ 4/1997 ΝοΒ 1997.841 δημοσιευμένη και στην τνπ ΝΟΜΟΣ).
3. Στην προκειμένη περίπτωση από τα έγγραφα που περιέχονται στον σχηματισθέντα φάκελο αποδεικνύεται ότι η διαγωγή του εκκαλούντος κατά το χρονικό διάστημα της κρατήσεως του υπήρξε πράγματι και όχι κατ` επίφαση καλή και ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος που να καθιστά απολύτως αναγκαία τη συνέχιση της κρατήσεως του, για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν νέων αξιοποίνων πράξεων. Το ανωτέρω συμπέρασμα προκύπτει από την αξιολόγηση του περιεχομένου των εξής εγγράφων: α) του υπ` αριθμ. πρωτ. 7134/22-10-2013 πιστοποιητικού κρατήσεως του αρμοδίου γραμματέα του Ψυχιατρείου Κρατουμένων Κορυδαλλού, β) του από 22-10-2013 αποσπάσματος από το Βιβλίο Ηθικού Ελέγχου του αυτού, ως άνω, γραμματέα και γ) του από 17-10-2013 συνοπτικού σημειώματος της κοινωνικής λειτουργού του ανωτέρω σωφρονιστικού καταστήματος. Επομένως, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιώς, το οποίο, με το προσβαλλόμενο βούλευμα, αν και δέχθηκε ότι ο εκκαλών-κατάδικος, ο οποίος εκτίει συνολική ποινή φυλακίσεως καθείρξεως έντεκα (11) ετών για ληστεία και παράνομη κατακράτηση από κοινού, που του επιβλήθηκε με την υπ` αριθμ. 106-107/11-04-2011 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Ναυπλίου, κατά την 22-10-2013, χρόνο κατά τον οποίο συντάχθηκε ο συνυποβληθείς με την αίτηση για την υπό τον όρο της ανακλήσεως απόλυση του πίνακας, είχε συμπληρώσει πραγματική παραμονή στο σωφρονιστικό κατάστημα υπέρ το ένα τρίτο (1/3) της ποινής του (σημειώνεται ότι το εν λόγω χρονικό διάστημα συμπληρώθηκε στις 13-01-2013) και εκτιθείσα ποινή με ευεργετικό υπολογισμό εννιακοσίων (900) ημερομισθίων διάρκειας έξι (6) ετών, δέκα (10) μηνών και είκοσι εννέα (29) ημερών (σημειώνεται ότι το εν λόγω χρονικό διάστημα συμπληρώθηκε στις 26-09-2013) δηλαδή υπέρ τα τρία πέμπτα (3/5) της ποινής του, απέρριψε την αίτηση διότι δέχθηκε ότι η διαγωγή του καταδίκου στο σωφρονιστικό κατάστημα ήταν κατ` επίφαση μόνο καλή, αποφάνθηκε εσφαλμένως. Κατ` ακολουθίαν, πρέπει να εξαφανιστεί το εκκαλούμενο βούλευμα, να διαταχθεί η απόλυση του, ως άνω, καταδίκου υπό τον όρο της ανακλήσεως, να επιβληθούν στον απολυόμενο οι υποχρεώσεις που ορίζονται στο διατακτικό, και να απορριφθεί, ως άνευ αντικειμένου, το αίτημα του εκκαλούντος περί του να διαταχθεί η αυτοπρόσωπη εμφάνιση του ενώπιον του Συμβουλίου τούτου.ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣΑπορρίπτει το αίτημα του εκκαλούντος να διαταχθεί η αυτοπρόσωπη εμφάνιση του ενώπιον του Συμβουλίου τούτου.Δέχεται τυπικά και κατ` ουσίαν την από 13-12-2013 (αρ. εκθ. καταθ. 55/13-12-2013) έφεση του καταδίκου .......... , κατοίκου Ναυπλίου Ν. Αργολίδας (.....) και ήδη κρατουμένου στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, κατά του υπ` αριθμ. 945/2013 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών ΠειραιώςΕξαφανίζει το, ως άνω, βούλευμα.Διατάσσει την απόλυση του ανωτέρω καταδίκου από το σωφρονιστικό κατάστημα, στο οποίο κρατείται, υπό τον όρο της ανακλήσεως και εφόσον δεν κρατείται και για άλλη αιτία.ΚαιΕπιβάλλει στον απολυόμενο τις εξής υποχρεώσεις: α) να κατοικεί στο Ναύπλιο Ν. Αργολίδας (......) και β) να εμφανίζεται στο αστυνομικό τμήμα του τόπου της κατοικίας του μία φορά εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα.Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 30 Ιανουαρίου 2014 και εκδόθηκε επίσης στον Πειραιά στις 13 Φεβρουαρίου 2014,
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ