Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

ΑΝΑΙΡΕΣΗ-ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΕΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΕΣ

488/2001 ΑΠ (304584)


(Α ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ/2001 (1), Δ/ΝΗ/2002 (445), ΕΔΠΟΛ 2002/18)
Δικονομία πολιτική. Αποκλειστική αρμοδιότητα (καθύλην) του ΜΠρ για
διαφορές οροφοκτησίας. Προϋποθέσεις για την παραδεκτή άσκηση
αναγνωριστικής αγωγής. Σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας.
Συμβατική
ρύθμιση του χώρου της πυλωτής για στάθμευση των αυτοκινήτων των ενοίκων
της πολυκατοικίας χωρίς περιορισμό και προσδιορισμό των θέσεων
σταθμεύσεως. Διαφορά ως προς το άν ο ιδιοκτήτης δώματος θεωρείται
ιδιοκτήτης αυτοτελούς διαμερίσματος που του παρέχει το δικαίωμα να
σταθμεύει το αυτοκίνητό του σε αυτοτελή χώρο στάθμευσης. Αναιρείται η
προσβαλλόμενη απόφαση, επειδή θεώρησε μη νόμιμη τη σχετική
αναγνωριστική αγωγή, επειδή δεν ασκήθηκε από την πλειοψηφία των
συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας. Επίσης η προσβαλλόμενη απόφαση
αναιρείται, επειδή δεν έλαβε υπόψη της επικληθέντα και προσκομισθέντα
έγγραφα για το σχηματισμό της δικανικής κρίσης της. Τέλος αναιρείται η
προσβαλλόμενη απόφαση, επειδή διέλαβε αντιφατικές αιτιολογίες ως προς
τις θέσεις του χώρου στάθμευσης των αυτοκινήτων.
(Αναιρεί την 5180/1999 ΕφΑθ).

Α ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ/2001 (1), Δ/ΝΗ/2002 (445), ΕΔΠΟΛ 2002/18

Φ.Σ.
Αριθμός 488/2001
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Δ? Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Παπαλάκη, Αντιπρόεδρο,
Παύλο Μεϊδάνη, Δημήτριο Βούρβαχη, Κωνσταντίνο Βαλμαντώνη και Αθανάσιο
Κρητικό, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 26 Ιανουαρίου
2001, με την παρουσία και της Γραμματέως Μάρθας Ψαραύτη, για να
δικάσει μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: .............................. ο οποίος
παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο
Μάντεση-Θανασούλα.
Του αναιρεσιβλήτου:.................................... ο
οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δούκα
Καλογήρου.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 1-10-1991 αγωγή του ήδη
αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.
Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 9.278/1991 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και
7.847/1992 του Εφετείου Αθηνών. Κατά της τελευταίας απόφασης ο ήδη
αναιρεσείων άσκησε την από 21-10-1992 αίτηση αναίρεσης ενώπιον του
Δικαστηρίου τούτου, επί της οποίας εκδόθηκε η 31/1995 απόφαση, με την
οποία αναιρέθηκε η ως άνω απόφαση και παραπέμφθηκε η υπόθεση για
περαιτέρω συζήτηση ενώπιον του ίδιου Εφετείου. Στη συνέχεια εκδόθηκαν
οι αποφάσεις: 2.604/1996 και 306/1998 προδικαστικές και 5.180/1999
οριστική του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης
ζητεί ο αναιρεσείων με την από 14-9-1999 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο,
οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο εισηγητής
Αρεοπαγίτης Αθανάσιος Κρητικός ανέγνωσε την από 10-1-2001 έκθεσή του,
με την οποία εισηγήθηκε την εν μέρει παραδοχή της κρινομένης αίτησης
αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της
αίτησης και ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της και
καθένας την καταδίκη του αντιδίκου στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ι.Επειδή ορίζεται από τη διάταξη του άρθρου 17 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.
ότι ?στην αρμοδιότητα των μονομελών πρωτοδικείων υπάγονται πάντοτε:
1)?2) οι διαφορές ανάμεσα στους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων από
τη σχέση της οροφοκτησίας, καθώς και οι διαφορές ανάμεσα στους
διαχειριστές ιδιοκτησίας κατ? ορόφους και στους ιδιοκτήτες ορόφων ή
διαμερισμάτων?. Εξάλλου ορίζεται από τη διάταξη του άρθρ. 70 Κ.Πολ.Δ.
ότι ?όποιος έχει έννομο συμφέρον να αναγνωρισθεί η ύπαρξη ή μη ύπαρξη
κάποιας έννομης σχέσεως, μπορεί να εγείρει σχετική αγωγή?. Εν
προκειμένω με την κρινόμενη από 1.10.1991 αγωγή του αναιρεσείοντος
ιστορείται ότι αυτός δυνάμει του υπ? αριθ. 14117/11.9.1978 πωλητηρίου
συμβολαίου του συμβολαιογράφου Αθηνών Γεωργ. Πολυχρόνη υποβληθέντος
σε μεταγραφή αγόρασε από τους οικοπεδούχους και την κατασκευάστρια
εταιρία δύο (2) διαμερίσματα, αποτελούντα έκαστον αυτοτελή και
οριζόντια ιδιοκτησία της πολυκατοικίας που κείται στην Αγία Παρασκευή
? Αττικής και επί της οδού Τρωάδος αριθ. 11, ήτοι: α) το υπό στοιχεία
Δ-2 του τετάρτου υπέρ το ισόγειο ορόφου αποτελούμενο από τρία κύρια
δωμάτια και τους συνήθεις βοηθητικούς χώρους και β) το υπό στοιχ. Ε-1
?ιδιοκτησία δώματος? κατασκευασμένο επί του δώματος και αποτελούμενο
από ένα κύριο δωμάτιο, διάδρομο, χώλ, κουζίνα, αποχωρητήριο και
βεράντα και έτσι κατέστη οροφοκτήτης στην άνω πολυκατοικία. Η
τελευταία δυνάμει τον υπ? αριθ. 13611/1977 συμβολαίου του ιδίου άνω
συμβολαιογράφου κατασκευάσθηκε σε οικόπεδο ιδιοκτησίας των
αναφερομένων στην αγωγή οι οποίοι από κοινού με την εργολήπτρια
εταιρία υπήγαγαν των όλη οικοδομή στις διατάξεις του Ν. 3741/1929 με
τη σύσταση οριζόντιας κατ? ορόφους ιδιοκτησίας και κανονισμού
εσωτερικών σχέσεων των οροφοκτητών δυνάμει του υπ? αριθ. 13982/1978
συμβολαίου συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας και κανονισμού
πολυκατοικίας του ίδιου ως άνω συμβολαιογράφου που ακολούθως
μεταγράφηκε νομίμως στα οικεία βιβλία μεταγραφών του Δήμου Αγίας
Παρασκευής ? Αττικής. Ειδικότερα με τις άνω πράξεις δημιουργήθηκαν
δεκαεπτά (17) διηρημένα, αυτοτελή και ανεξάρτητα διαμερίσματα, στα
οποία περιλαμβάνονται και τα δύο προαναφερθέντα του ενάγοντος και
καθορίσθηκε καθένα με την εξ αδιαιρέτου αναλογία τους επί του όλου
οικοπέδου και των λοιπών κοινοχρήστων και κοινοκτήτων μερών της
πολυκατοικίας, ενώ με το άρθρ. 27 εδ. β? συμφωνήθηκε και καθορίσθηκε
ότι στο χώρο που βρίσκεται στην ?πιλοτή? της πολυκατοικίας και στο
ακάλυπτο τμήμα του οικοπέδου αυτής επιτρέπεται να σταθμεύουν τα
επιβατηγά αυτοκίνητα των ενοίκων της πολυκατοικίας χωρίς άλλο
περιορισμό αλλά ούτε και προσδιορισμό θέσεων σταθμεύσεως. Περαιτέρω
εκτίθεται στην αγωγή ότι οι οροφοκτήτες της άνω πολυκατοικίας έχουν
αποδεχθεί τον κανονισμό της πολυκατοικίας και ότι αυτοί κατά την
άσκηση της αγωγής ήσαν οι αναφερόμενοι (14) και ότι δύνανται να
σταθμεύουν στην μεν ?πιλοτή? χωρίς οποιοδήποτε πρόβλημα (17)
επιβατηγά αυτοκίνητα, στον δε ακάλυπτο χώρο, ομοίως χωρίς πρόβλημα,
ακόμη (4) αυτοκίνητα. ξμως ενώ έτσι είχαν τα πράγματα πρόσφατα
υποστηρίχθηκε από τους οροφοκτήτες της πολυκατοικίας ότι στην ?πιλοτή?
δικαιούνται να σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους μόνο ιδιοκτήτες
διαμερισμάτων, ότι η πολυκατοικία έχει (16) και όχι (17) διαμερίσματα
και ότι ο ενάγων κέκτηται μόνο ένα διαμέρισμα, καθόσον η επί του
δώματος αυτοτελής και οριζόντια ιδιοκτησία του δεν αποτελεί
διαμέρισμα. Τα ανωτέρω μάλιστα ορίσθηκαν και με απόφαση που κατά
πλειοψηφία έλαβε η γενική συνέλευση των οροφοκτητών της 16.12.1990.
Ενόψει της αμφισβητήσεως από τους λοιπούς οροφοκτήτες του ενάγοντος
ως ιδιοκτήτου αυτοτελούς και ανεξάρτητης οριζόντιας ιδιοκτησίας, ήτοι
του υπό στοιχεία Ε- 1 διαμερίσματος και του δικαιώματος αυτού να
σταθμεύει στην ?πιλοτή? της πολυκατοικίας μέχρι δύο (2) αυτοκίνητα,
δηλ. ένα (1) για κάθε οριζόντια και αυτοτελή ιδιοκτησία, και της
παρεμποδίσεως ασκήσεως του τελευταίου από τα ανωτέρω δικαιώματά του
διώκεται, υφισταμένης διαφοράς μεταξύ οροφοκτητών, η αναγνώριση δια
δικαστικής αποφάσεως: 1) του ότι η πολυκατοικία αποτελείται από (17)
αυτοτελείς και ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες, β) ότι ο ιδιοκτήτης
ή ένοικος κάθε μίας από τις αυτοτελείς δύο οριζόντιες ιδιοκτησίες του
ενάγοντος δικαιούται να σταθμεύει στην ?πιλοτή? ένα επιβατηγό
αυτοκίνητο, γ) να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι οροφοκτήτες να ανέχονται
(επιτρέπουν) τη στάθμευση στην ?πιλοτή? ένα επιβατηγό αυτοκίνητο για
κάθε μία από τις αυτοτελείς και ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες,
δ) να απειληθεί εναντίον εκάστου των οροφοκτητών και υπέρ του
ενάγοντος χρηματική ποινή (50.000) δρχ. για κάθε παράβαση της
αποφάσεως που θα εκδοθεί. Η αγωγή με το παραπάνω ιστορικό και αίτημα
είναι νόμιμη γιατί στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρ. 2, 3 και 5 του
Ν. 3741/1929, 1002, 1113, 787 και 1117 του Α.Κ., άρθρ. 70 Κ.Πολ.Δ.,
εφόσον με αυτή εισάγεται διαφορά μεταξύ οροφοκτητών. Σημειώνεται ότι
η παρεχόμενη από το άρθρ. 9 εδ. β? του Ν. 1562/1985 στην πλειοψηφία
τουλάχιστον 65% των συνιδιοκτητών να επιδιώξει την δια του δικαστηρίου
συμπλήρωση του υπάρχοντος κανονισμού της πολυκατοικίας, όταν αυτός
εμφανίζει ελλείψεις που εμποδίζουν τη λειτουργία της συνιδιοκτησίας ή
της χρήσης των χωριστών ιδιοκτησιών σύμφωνα με τον προορισμό του
ακινήτου δεν αποκλείει στον ιδιοκτήτη αυτοτελούς οριζόντιας
ιδιοκτησίας να φέρει στο δικαστήριο την προκείμενη με την αγωγή
διαφορά των συνιδιοκτητών. Ομως το εφετείο με την προσβαλλόμενη
απόφασή του έκρινε μη νόμιμη την αγωγή γιατί αυτή δεν ασκήθηκε από την
πλειοψηφία του 65% των συνιδιοκτητών θεωρώντας προδήλως ότι με την
αγωγή εζητείτο συμπλήρωση του υπάρχοντος κανονισμού της οροφοκτησίας.
ξμως με αυτά που δέχθηκε παραβίασε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις
που προαναφέρθηκαν. Συνεπώς είναι βάσιμος ο πρώτος λόγος αναιρέσεως
εκ του άρθρ. 559 αρ. 1 Κ.Πολ.Δ. που πλήττει την κύρια αιτιολογία της
προσβαλλόμενης αποφάσεως σε σχέση με την αγωγή.

Επειδή κατά τη διάταξη του άρθρ. 559 αριθ. 11 Κ.Πολ.Δ. λόγος
αναιρέσεως ιδρύεται αν το δικαστήριο της ουσίας παρά το νόμο έλαβε
υπόψη αποδεικτικά μέσα που δεν προσκομίσθηκαν ή κατά την έννοια της
διατάξεως αυτής προσκομίσθηκαν απαράδεκτα ή δεν έλαβε υπόψη
αποδεικτικά μέσα που οι διάδικοι επεκαλέσθηκαν και προσκόμισαν. Στη
προκειμένη περίπτωση με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλει την
αιτίαση ότι το εφετείο δεν έλαβε υπόψη του, μεταξύ άλλων, και τα
παρακάτω έγγραφα! 1) υπ? αριθ. 7842/945/24.3.1992, 4343/1004/31.3.1997
και 5575/2102/14.4.1997 της αρμόδιας πολεοδομίας Ανατολικής Αττικής
με τα οποία βεβαιώνεται ότι μετά από έλεγχο των στοιχείων της
πολυκατοικίας και αυτοψίας η επί του δώματος αυτής οριζόντια
ιδιοκτησία είναι αυτοτελής και ανεξάρτητη κατοικία, 2) την από 7 Μαϊου
1991 τεχνική έκθεση του αρχιτέκτονος μηχανικού Ιωάν. Σακελλαρίου μετά
του ταυτοχρόνου σχεδιαγράμματος του ιδίου με την οποία αυτός
γνωμοδοτεί μετά από επιτόπια εξέταση ότι η ?πιλοτή? και μόνο της
πολυκατοικίας επαρκεί για τη χωρίς πρόβλημα στάθμευση (17) αυτοκινήτων
και 3) το από 7.12.1995 και υπ? αριθ. θεωρήσεως από την Δ.Ο.Υ.
2268/20.12.1995 ιδιωτικό συμφωνητικό μισθώσεως μεταξύ του
αναιρεσείοντος και της Μαρίκας Ευστ. Σύρου, δυνάμει του οποίου
εξεμίσθωσε σ? αυτή την επί του δώματος οριζόντια ιδιοκτησία, μετά τη
λήξη της μισθώσεως από τον Ηλία Βαρδουλάκη. Τα άνω έγγραφα ο
αναιρεσείων είχε επικαλεσθεί και προσκομίσει ενώπιον του εφετείου προς
απόδειξη του αγωγικού του ισχυρισμού ότι η ιδιοκτησία του αυτή ήταν
αυτοτελής και ανεξάρτητη από την υπό στοιχείο Δ-2 άλλη ιδιοκτησία του
στην ίδια πολυκατοικία που χρησιμοποιούσε ο ίδιος και προς αντίκρουση
αντιθέτου περιεχομένου ανταγωγικού ισχυρισμού του αναιρεσιβλήτου. Και
έτσι με την παράλειψή του αυτή το εφετείο υπέπεσε στην πλημμέλεια που
ιδρύει ο παραπάνω λόγος αναιρέσεως. Οπως προκύπτει από την
προσβαλλόμενη απόφαση, το εφετείο, για το σχηματισμό της δικανικής του
πεποιθήσεως, έλαβε υπόψη ?τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που
περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά συνεδριάσεως,
όλα τα έγγραφα που νομίμως προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι,
τις ομολογίες τους και των υπ? αριθ. καταθ. 257/1997 από 10.6.1997
έκθεση πραγματογνωμοσύνης του πολ. μηχανικού Παν. Φωτεινόπουλου. Και
ενώ στο αιτιολογικό της αποφάσεως προκειμένου να στηριχθεί το
αποδεικτικό πόρισμα γίνεται αναφορά άλλων εγγράφων, εν τούτοις δεν
γίνεται μνεία και των προαναφερθέντων παραπάνω εγγράφων, τα οποία,
όπως προκύπτει, από τις προτάσεις του αναιρεσείοντος ενώπιον του
εφετείου είχε επικαλεσθεί για την απόδειξη του περιστατικού εκείνου
που ήταν αντίθετο με αυτό που τελικώς έγινε δεκτό με την απόφαση και
σύμφωνα με την οποία στο χώρο σταθμεύσεως στην ?πιλοτή? της
πολυκατοικίας δεν είναι δυνατή η σύγχρονη στάθμευση αριθμού
αυτοκινήτων πέρα των (16). Ενόψει των ανωτέρω δεν καθίσταται
αδιστάκτως βέβαιο ότι τα παραπάνω έγγραφα έχουν ληφθεί υπόψη. λτσι το
εφετείο υπέπεσε στην πλημμέλεια του άρθρ. 559 αριθ. 11 και είναι
βάσιμος ο τρίτος λόγος αναιρέσεως που πλήττει την επικουρική ως προς
την αγωγή αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως.
ΙΙΙ.Το εφετείο με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφασή του απέρριψε ως κατ?
ουσία αβάσιμη την έφεση του αναιρεσείοντος κατά της πρωτόδικης
αποφάσεως, η οποία είχε δεχθεί ως κατ? ουσίαν βάσιμη την ανταγωγή.
Προκειμένου να καταλήξει στο αποτέλεσμα αυτό δέχθηκε, όπως προκύπτει
από την απόφαση, στην ?πιλοτή? της επίδικης πολυκατοικίας και στον
ακάλυπτο αυτής χώρο είναι αδύνατο να σταθμεύσουν πέρα των (16)
αυτοκινήτων. Παράλληλα όμως το εφετείο δέχθηκε ότι κατά την έκθεση
πραγματογνωμοσύνης του ορισθέντος πραγματογνώμονος Παν. Φωτεινόπουλου
είναι δυνατή η στάθμευση στο χώρο της ?πιλοτής? (13) αυτοκινήτων και
άλλων τριών (3) στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας με δυνατότητα
δημιουργίας υπό προϋποθέσεις και άλλης μίας (1) θέσεως στο χώρο αυτό.
Με αυτά όμως που δέχθηκε το εφετείο διέλαβε στην απόφαση του ασαφείς
και ανεπαρκείς αιτιολογίες ως προς τα ουσιώδη ζητήματα: α) αν οι
εκπροσωπούμενοι από τον αναιρεσίβλητο διαχειριστή ιδιοκτήτες
εκπροσωπούν πράγματι το απαιτούμενο ελάχιστο ποσοστό του 65% των
συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας, πράγμα που αμφισβητήθηκε από τον
αναιρεσείοντα όπως προκύπτει από τον υπό στοιχείο (5) λόγο της εφέσεώς
του κατά της πρωτόδικης αποφάσεως και τις επ? αυτής έγγραφες
προτάσεις, β) αν από την προαναφερθείσα έλλειψη του κανονισμού
εμποδίζεται η λειτουργία της συνιδιοκτησίας και γ) ποιες είναι οι
προϋποθέσεις με τη συνδρομή των οποίων είναι δυνατή η δημιουργία και
δέκατης εβδόμης θέσεως σταθμεύσεως που ικανοποιεί πλέον τις ανάγκες
του αναιρεσείοντος ως ιδιοκτήτη και του υπό στοιχείο Ε-1
διαμερίσματος για τη στάθμευση και δευτέρου επιβατηγού αυτοκινήτου.
Συνεπώς είναι βάσιμος ο αφορών την ανταγωγή εκ του άρθρου 559 αριθ.19
πέμπτος (από παραδρομή αναφέρεται έκτος) λόγος της αιτήσεως
αναιρέσεως. Συνεπώς πρέπει να αναιρεθεί στο σύνολό της η
αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί για νέα συζήτηση στο ίδιο
εφετείο που την εξέδωσε και του οποίου είναι δυνατή η σύνθεση από
δικαστές άλλους εκτός εκείνων που την εξέδωσαν (άρθρο 580 παρ.3
ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί την υπ? αριθ. 5180/1999 απόφαση του Εφετείου Αθηνών.
Παραπέμπει την υπόθεση στο ίδιο Εφετείο για περαιτέρω εκδίκαση από
άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσίβλητο στη δικαστική δαπάνη του
αναιρεσείοντος, την οποία ορίζει στο ποσό των δραχμών τριακοσίων
χιλιάδων (300.000).
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 22 Φεβρουαρίου 2001. Και
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο στην Αθήνα, στις
23 Μαρτίου 2001.


Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Δημοφιλείς αναρτήσεις